еўге́ніка

(англ. eugenics, ад гр. eugenes = добрага паходжання)

кірунак у генетыцы, які распрацоўвае праблемы паляпшэння біялагічных уласцівасцей чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

жо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Замужняя жанчына ў адносінах да свайго мужа.

У добрага мужыка — добрая ж. (прыказка).

|| ласк. жо́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. жо́нчын, -а, -ы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліха́цтва, ‑а, н.

Неадабр. Нястрымная смеласць, для якой характэрна безразважнасць. Ліхацтва да добрага не давядзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безгусто́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае мастацкага густу. Безгустоўны чалавек. // Які не адпавядае запатрабаванням добрага густу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wygospodarować

зак. атрымаць прыбытак (у выніку добрага гаспадарання)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

завадскі́ ​1,

гл. заводскі.

завадскі́ ​2, ‑ая, ‑ое.

Добрага заводу; пародзісты (пра свойскіх жывёл). Завадскія свінні. Завадскі жарабок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запе́рхацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Папярхнуўшыся, закашляцца. — Усяго добрага! — на высокай ноце выкрыкнуў Вольф і заперхаўся. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

put to use

ужыва́ць

put to good use — для до́брага ўжы́тку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

quintessence [kwɪnˈtesns] n. fml

1. квінтэсе́нцыя, су́тнасць

2. даскана́ласць;

John is the quintessence of good manners. Джон – гэта прыклад добрага густу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хоро́шее сущ. до́брае, -рага ср.;

◊

всего́ хоро́шего! усяго́ до́брага!;

по-хоро́шему па-до́браму.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)