Дзікая і свойская вадаплаўная птушка з доўгай шыяй.
Як з гусі вада (таксама перан.: нічога не дзейнічае).
|| памянш.-ласк.гу́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.
|| прым.гусі́ны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
курапа́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Рмн. ‑так; ж.
Дзікая птушка атрада курыных. Белая курапатка. Шэрая курапатка. Горная курапатка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ацэло́т
(фр. ocelot, ад індз. ocelot)
вялікая дзікая кошка, якая водзіцца ў Паўд. Амерыцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
*Ляса́ўка, ліса́ўка ’лесавы яблык’ (Бяльк.), лясоўка ’дзікая яблыня’ (барыс., Сл. ПЗБ). Магчыма, з польск.lasówka ’дзікае лясное дрэва’, ’плады з такога дрэва’. Параўн. ст.-рус.лѣсница ’дзікая яблыня’, укр.закарп.лісни́ця ’дзікая яблыня ці груша’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Héderich
m -s, -e бат.дзі́кая рэ́дзька
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ка́чкаж.заал.Énte f -, -n;
дзі́кая ка́чка Wíldente f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дзя́целіна, ‑ы, ж.
Дзікая канюшына; дзяцельнік. На белай дзяцеліне, што кучаравіцца ля кузні, зумкаюць пчолы.Даніленка.Коні скубуць дзяцеліну, гучна і часта фыркаюць.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
але́нь, ‑я, м.
Свойская і дзікая жвачная жывёліна атрада парнакапытных з галінастымі рагамі і кароткім хвастом. Паўночны алень. Алень-марал. Плямісты алень. Язда на аленях.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каза́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Рмн. ‑рак; ж.
Вадаплаўная дзікая птушка сямейства качыных, якая водзіцца ў палярнай і ўмеранай паласе. Чорная казарка. Канадская казарка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́блыняж.бат.Ápfelbaum m -(e)s, -bäume;
дзі́каяя́блыня Hólz¦apfelbaum m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)