Verbum

па́па, -ы, мн. -ы, пап, м.

Вярхоўны гадава каталіцкай царквы і дзяржавы Ватыкан.

Рымскі П.

|| прым. па́пскі, -ая, -ае.

штанда́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых арміях: палкавы сцяг у кавалерыйскіх часцях або сцяг як знак дзяржавы ці грамадскай арганізацыі.

2. У царскай Расіі і некаторых краінах: сцяг кіраўніка дзяржавы (манарха, прэзідэнта), які паднімаецца ў месцы яго знаходжання.

3. Сцяг (паэт.).

|| прым. штанда́рны, -ая, -ае.

дзяржа́ўны, -ая, -ае.

1. гл. дзяржава.

2. Здольны мысліць і дзейнічаць шырока і мудра, у маштабах усёй дзяржавы.

Д. дзеяч.

суверэнітэ́т, -у, М -тэ́це, м.

Поўная незалежнасць дзяржавы ад іншых дзяржаў у яе ўнутраных справах і міжнароднай палітыцы.

Нацыянальны с.

імпі́чмент, -у, М -нце, м. (спец.).

Працэдура прыцягнення да адказнасці, а таксама да суда вышэйшых службовых асоб дзяржавы.

Галасаваць за і.

падда́ны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Асоба, якая знаходзіцца ў падданстве якой-н. манархічнай дзяржавы.

|| ж. падда́ная, -ай, мн. -ыя, -ых.

сталі́ца, -ы, мн. -ы, -лі́ц, ж.

Галоўны горад дзяржавы, месцазнаходжанне ўрада і ўрадавых устаноў.

Мінск — с.

Беларусі.

|| прым. сталі́чны, -ая, -ае.