ка́йстра

(польск. tajstra < ням. Tanister, ад лац. canistrum)

дарожная торба, заплечны мяшок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кофр

(фр. coffre)

вялікая дарожная сумка з некалькімі аддзяленнямі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

катастро́фа, -ы, мн. -ы, -ро́ф, ж.

1. Падзея з трагічнымі вынікамі, раптоўнае вялікае бедства.

Дарожная к.

Авіяцыйная к.

2. Значная змена, якая цягне за сабой рэзкі пералом у грамадскім або асабістым жыцці.

Нацыянальная к.

Сямейная к.

3. Нечаканая і грандыёзная падзея ў гісторыі планеты, якая робіць уплыў на яе далейшае існаванне (спец.).

Тэорыя катастроф.

|| прым. катастро́фны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фрэ́за, ‑ы, ж.

1. Шматразцовы рэжучы інструмент для апрацоўкі паверхні металаў, дрэва, пластмас і інш. Фрэза круціцца настолькі хутка, што здаецца, нібы каля дэталі павісла лёгкае белае воблачка. Васілёнак.

2. Машына для рэзкі торфу, рыхлення глебы і пад. Дарожная фрэза.

[Ад фр. fraise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куфэ́рак м.

1. (невялікі куфар) kléiner Kóffer;

2. (род чамадана, дарожная скрынка) kúnstvoll geárbeitetes Kästchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

партпле́д

(ад фр. porter = насіць + плед)

дарожная сумка, чахол для пледа або пасцельных рэчаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бікла́га, бакла́га

(тат. baklak)

невялікая драўляная ці металічная дарожная пасудзіна для вады, якую носяць на рэмені.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

куфэ́рак, ‑рка, м.

1. Невялікі куфар; тое, што і куфар. Волька перакладвала ў куфэрку нейкую бялізну. Чорны.

2. Дарожная скрынка, род чамадана, звычайна прыгожа аформленая. [Шэмет] быў і апрануты ва ўсё крамнае і ў руцэ трымаў куфэрак. Чарнышэвіч. Ужо цямнела, калі Косця са сваім фанерным куфэркам прыбыў у інтэрнат. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чамада́н, ‑а, м.

Дарожная скрынка з векам і ручкай для рэчаў, багажу пасажыра, зроблены са скуры, дэрмаціну, фібры ці кардону. Сярод пакоя стаяў расчынены чамадан Маі, у які яна складвала свае рэчы. Дуброўскі. Ніна хадзіла па пакоі, нешта брала, нешта клала ў чамадан, часам жартавала. Шыцік.

•••

Сядзець на чамаданах гл. сядзець.

[Перс. žāmedan.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саквая́ж

(фр. sac de voyage, ад sac = мяшок + voyage = падарожжа)

ручная дарожная сумка са скуры або тканіны, з замком.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)