доро́женька уменьш.-ласк., нар.-поэт. даро́жка, -кі ж.; даро́жачка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

половичо́к м., уменьш.-ласк. палавічо́к, -чка́ м.; (дорожка) даро́жка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

велатрэ́к

(ад вела- + трэк)

спецыяльная дарожка для гоначных спаборніцтваў на веласіпедзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перфарацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да перфарацыі. Перфарацыйная дарожка фотаплёнкі. // Які служыць для перфарацыі. Перфарацыйная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пу́цікі ’пацёкі, рагі (поту, слёз, дажджу і пад.)’ (Бяльк., Шымк. Собр., Касп.; рас., Шатал.; круп., шуміл., Сл. ПЗБ; ЛА, 3), ’ледзяшы’ (ЛА, 3; ушац., Нар. лекс.). Ад *пуцік ’дарожка’, памянш. да пуць ’шлях, дарога’, параўн. укр., рус. пу́тик ’дарожка’, в.-луж. pućik ’дарожка, сцежка’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

by-path

[ˈbaɪpæӨ]

n.

бо́чная сьце́жка, даро́жка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

плю́шавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да плюшу. Плюшавая фабрыка. // Зроблены з плюшу або пакрыты плюшам. Плюшавая дарожка. Плюшавы мішка. Плюшавая канапа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умаха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Хутка прайсці, адолець вялікую адлегласць. [1‑шы падарожны:] Напэўна, спорна ўмахаў? Дарожка — хай загіне: Карэння столькі і капаў! Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

веласіпе́дны Rád(fahr)-;

веласіпе́дная даро́жка Rádfahrweg m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тратуа́р

(фр. trottoir)

дарожка для пешаходаў (з каменных пліт, асфальту, дошак) па баках вуліцы, плошчы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)