бу́на

(ням. Buhne = перамычка)

дамба, высунутая ад берага ў бок мора або ракі для аховы берага або гідратэхнічнага збудавання ад размывання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Kríppe

f -, -n

1) цслі (у розн. знач.)

2) запру́да, да́мба (папярэчная)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тра́верс ​1, ‑а, м.

Спец.

1. Папярочнае прыкрыццё (насып) у акопах, траншэях, якое засцерагае ад агню з флангаў або з тылу.

2. Папярочная дамба, якая ідзе ад берага да сярэдзіны ракі.

[Фр. traverse.]

тра́верс ​2, ‑а, м.

Спец. Пераход альпіністаў на маршруце, які праходзіць па грэбені горнага хрыбта і злучае некалькі вяршынь.

[Ад фр. treversee — пераезд, пераправа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jetty

I [ˈdʒeti]

n., pl. -ties

1) да́мба f., мол -а m.

2) пры́стань f.

II [ˈdʒeti]

adj.

чо́рны, як смоль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

levee

I [ˈlevi]

n.

1) да́мба, грэ́бля f.; насып -у m.

2) берагавы́ вал ракі́

3) пры́стань f.

II [ˈlevi]

гл. levée

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

капані́ца

1. Накопаная дарога; земляная дамба; насыпаны земляны вал (Нясв.).

2. Выемка, катлаван, роў, выкапаная сажалка (Зах. Бел. Др.-Падб.). Тое ж капанка (Нас.).

3. Канава; канал (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Damm

m -s, Dämme

1) да́мба; мол; запру́да, плаці́на

2) (чыгу́начнае) палатно́

3) брук, брукава́нка

◊ auf dem ~ sein — быць бадзёрым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dike

[daɪk]

1.

n.

1) шту́чны земляны́ на́сып, да́мба f.

2) роў -ву m., кана́ва f.

3) агаро́джа зь дзёрну або́ ка́меню, вал -у m.

4) перашко́да f.

2.

v.t.

1) насыпа́ць да́мбы

2) мэліярава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ез ’перагародка, якую ставяць рыбакі на рацэ, з праходам, у якім расстаўляюць нерат’ (БРС, Шат., Серб., Горб., Бяльк., Кірн., Мат. АС, Янк. I, ТС) (гл. таксама яз), рус. ез ’тс’, укр. ёз ’тс’, ст.-рус. ѣзъ ’тс’, балг. яз ’гаць’, серб.-харв. ја̑з ’тс’, славен. jȇz ’плаціна, дамба’, чэш. jez ’гаць, плаціна’, польск. jaz ’гаць, перагародка на рацэ’, ст.-луж. jěz ’тс’. Прасл. ězъ. Балт. паралелі: літ. ežė̃, лат. eža, ст.-прус. asy ’мяжа’. Гэта балта-слав. лексема звязана генетычна з балта-слав. назвай возера (гл.). Параўн. Ільінскі, Slavia, 2, 251–252; Вайда, BSL, 29, 38–40; Фрэнкель, LP, 4, 99; Буга, II, 508; Сэмерэні, ВЯ, 1967, 4, 18; Тапароў, Эт. сл., 1, 120–121.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mole

I [moʊl]

n.

радзі́мы знак (на ску́ры), радзі́мка f.

II [moʊl]

n., Zool.

1) крот крата́ m.

2) цярплі́вы, шчы́ры працаўні́к

III [moʊl]

n.

1) хваляло́м -а m., мол -а m.

2) дамба́ f.

IV [moʊl]

n.

грам-мале́кула, моль -я m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)