krzyżówka

ж.

1. красворд, крыжаванка, крыжаслоў;

2. біял. гібрыд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

амфідыпло́ід

(ад амфі- + гр. diploos = падвойны + -оід)

міжвідавы гібрыд з падвоенай колькасцю храмасом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

hybrid

[ˈhaɪbrɪd]

1.

n.

гібры́д -а m., по́месь f.

2.

adj.

гібры́дны

a hybrid rose — гібры́дная ру́жа

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цэрапа́дус

(ад лац. cerasus = вішня + padus = чаромха)

міжвідавы гібрыд стэпавай вішні і японскай чаромхі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ме́шанец, мяша́нец ’метыс’, ’прыплод дамашняй жывёлы, птушкі, атрыманы ад скрыжавання розных парод’ (ТСБМ, Нас., Юрч.), рус. смал. ’тс’, ніжагар. ’чалавек, народжаны ад мяшанага шлюбу’, ст.-рус. мѣшанецъ (XVII ст.), польск. mieszaniec ’мулат, метыс’, ’гібрыд’, чэш. míšenec ’тс’. Паўночнаславянскае. Да мяша́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bastard

м. уст.

1. бастард; гібрыд;

2. пазашлюбнае дзіця; бастард

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ту́тай ‘тут’ (Нас.; Сл. ПЗБ), ту́тэй ‘тут’, ‘сюды’ (Нас., Сцяшк.), тутэ́й ‘тс’ (Мат. Гом.). З польск. tutaj ‘тс’, утворанага ад tuta ‘тут’ і займенніка ‑j (< прасл. *jь), як dzisiaj < dzisia, wczoraj < wczora (Борысь, 655). Гібрыд з ту́така і ту́тай — ту́такай ‘тут’ (беласт., Сл. ПЗБ; Сцяшк.), з часціцай ‑ка: ту́тайка ‘тс’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

монагібры́д

(ад мона- + гібрыд)

арганізм, які паходзіць ад бацькоў, што генетычна адрозніваюцца паміж сабой толькі адной прыметай (параўн. полігібрыд).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

баста́рд

(с.-лац. bastardus)

1) гібрыд ад міжвідавых і міжродавых скрыжоўванняў жывёл;

2) пазашлюбны сын знатнай асобы (караля, герцага) у сярэдневяковай Зах. Еўропе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гібрыдыза́цыя

(ад гібрыд)

скрыжаванне розных відаў раслін або жывёл, каб атрымаць лепшыя па якасці сарты, віды, пароды (напр. вегетатыўная г.); часта суправаджаецца гетэрозісам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)