Спадо́ба: да спадо́бы (быць, прыйсціся) ‘спадабацца, быць каму-небудзь па гусце’ (ТСБМ), ‘густ’ (Сцяшк.). Сюды ж спадо́баць ‘упадабаць, пакахаць’ (Ян.). З польск. spodoba ‘тое, што падабаецца, на што ўказвае націск’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chaste [tʃeɪst] adj.

1. fml цно́тны, цнатлі́вы, няві́нны

2. fml перан. про́сты (густ), стро́гі (стыль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

начы́таны, ‑ая, ‑ае.

Які набыў грунтоўныя веды ў выніку чытання. С.К. Мяржынскі быў чалавекам начытаным, меў добры мастацкі густ. Шкраба. Галя вельмі разумная і начытаная дзяўчына. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пато́нчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад патанчыць.

2. у знач. прым. Вытанчаны, тонкі. Самы лепшы і самы патончаны густ тут не знойдзе ніякай заганы. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

weird [wɪəd] adj.

1. дзі́ўны; незразуме́лы;

weird taste дзі́ўны густ

2. fml таямні́чы; звыш натура́льны; фантасты́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВУЛЬГАРЫЗА́ЦЫЯ,

1) грубае спрашчэнне, апашленне, непрыстойнае выказванне (напр., вульгарны густ, вульгарны выраз; гл. Вульгарызм).

2) Празмерна спрошчанае выкладанне якога-небудзь вучэння, што скажае яго сутнасць і змест (напр., вульгарны матэрыялізм, вульгарны сацыялагізм і інш.).

т. 4, с. 294

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рафини́рованный прям., перен. рафінава́ны;

рафини́рованный са́хар рафінава́ны цу́кар;

рафини́рованный вкус перен. рафінава́ны густ;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

barbaric [bɑ:ˈbærɪk] adj.

1. жо́рсткі

2. ва́рварскі, дзі́кі; першабы́тны;

barbaric taste гру́бы густ;

barbaric splendour аляпава́тая раско́ша

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́танчаны

1. истончённый;

2. утончённый, то́нкий, изы́сканный, изощрённый; изя́щный;

в. густ — утончённый (то́нкий, изы́сканный, изощрённый) вкус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сноб, ‑а, м.

1. У буржуазна-дваранскім грамадстве — чалавек, які слепа трымаецца моды, густаў і манер «вышэйшага свету».

2. Чалавек, які беспадстаўна прэтэндуе на вытанчаны густ, манеры, асобую інтэлектуальнасць і пад.

[Англ. snob.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)