Verbum

анлайнавы слоўнік

rogowy

1. рагавы;

grzebień rogowy — рагавы грэбень;

2. гл. narożny

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вы́лва ’вадзяны грэбень, падняты ветрам, хваля’ (Яшк.). Мяркуючы па месцы націску, запазычанне з польск. wełna, wełma. Але канчатковае ‑ва тлумачыць цяжка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лу́бачка ’грэбень запалак’ (міёр., Хрэст. дыял.; Сл. ПЗБ). Да луб ₁, лу́бка (гл.). Названа паводле падабенства тонкай пласцінкі з запалкамі з тонкай палоскай кары.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вільчык ₁ ’верхні стык даху, страхі’ (КТС, БРС, Бяльк., Некр., Серб., Шушк., Сцяшк. МГ, Тарн., Інстр. I, шкл., КЭС; бых., парыц., Янк. Мат., Янк. I). Укр. палес. вільчык ’верх, грэбень саламянай страхі’. Рус. смал. вильчик ’грэбень страхі’. Да вільча́к (гл.).

Вільчык ₂ ’часціна коміна на падстрэшшы’ (Буз.); ’франтон’ (ДАБМ); ’вяршыня дрэва’ (ветк., хойн., Мат. Гом.). Утварылася ў выніку семантычнага пераносу (па сумежнасці, па падабенству). Да вільчык ₁ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

coxcomb

[ˈkɑ:kskoʊm]

1) зазна́йка f., пусты́, самазадаво́лены чалаве́к

а) пе́ўнеў грэ́бень

б) Bot. пе́ўнеў грабе́нчык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ко́кат ’тоўсты сук у вілаватым дрэве’ (Сл. паўн.-зах., Мат. Гом.), ’грэбень у пеўня’ (Мат. Гом.). Гл. кокаць. Відавочна, тут аб’ядналіся формы рознага паходжання. Кокат ’грэбень у пеўня’ да прасл. kokotъ ’певень’ (параўн. рус. кокот ’певень’ і серб.-харв. ко̏кот ’тс’). Кокат ’тоўсты сук у вілаватым дрэве’ да прасл. kogъtь (рус. кокот ’кіпцюр’, ’вілы’, ’разгалінаваны сук’) (параўн. Трубачоў, Эт. сл., 10, 117–118). Беларускі матэрыял прадстаўлены ў Парукаў, Бел. М, 6, 26.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́каць ₁ (дзіц.) ’рыкаць’, ’мычаць’ (Янк. 2, Інстр. III, Шат., ТС). Гукапераймальнае. Ад му‑у! (Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 79).

Му́каць ₂ ’часаць лён на грэбень’ (ТС). Да мы́каць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бу́рва Хваля, вадзяны грэбень, падняты ветрам (Гом. пав. Рам. 1912, 178).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

стрыгчы дзеяслоў | незакончанае трыванне

Зразаць або караціць што-н., падразаючы.
- С. валасы.
- С. газон.
- С. ногці.
Караціць каму-н. валасы, шэрсць, падразаючы чым-н.
- С. кліента.
- С. пад бокс (падразаць пэўным спосабам).
- С. ўсіх пад адзін грэбень (пераноснае значэнне: раўняць усіх у якіх-н. адносінах).

Фразеалагізм:

Стрыгчы купоны — жыць на рэнту, на працэнты ад каштоўных папер.

|| закончанае трыванне: абстрыгчы і астрыгчы.

|| зваротны стан: стрыгчыся.

|| закончанае трыванне: абстрыгчыся і астрыгчыся.

|| назоўнік: стрыжка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

strychulec

м. брусок (вастрыць касу);

wszystko pod jeden strychulec — стрыгчы ўсіх пад адзін грэбень

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)