грузі́цца, гружуся, грузішся, грузіцца; незак.

1. Прымаць, забіраць груз; нагружацца. Параход грузіцца.

2. Садзіцца куды‑н., на што‑н. разам са сваім грузам. Войска пачало грузіцца ў эшалон.

3. Зал. да грузіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагрузі́ць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., каго-што.

1. Скончыць пагрузку каго‑, чаго‑н. Дагрузіць астаткі вугалю на платформу.

2. і чаго. Дабавіць грузу да поўнай нагрузкі. Дагрузіць баржу лесаматэрыялам. Дагрузіць у машыну збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verstáuen

vt грузі́ць, укла́дваць (груз, багаж); пасадзі́ць (пасажыраў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beláden

* vt

1) нагружа́ць, грузі́ць

2) абцяжа́рваць, турбава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ship​2 [ʃɪp] v. пераво́зіць па вадзе́; грузі́ць на су́дна;

ship oars падыма́ць вёслы

ship off [ˌʃɪpˈɒf] phr. v. адпра́віць, адасла́ць (каго-н., што-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stow [stəʊ] v. укла́дваць; склада́ць, скла́дваць; хава́ць;

stow cargo грузі́ць тава́ры (на судна)

stow away [ˌstəʊəˈweɪ] phr. v. хава́цца, е́хаць без біле́та (на параходзе, самалёце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

недагрузі́ць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак.

1. што і чаго. Пагрузіць менш, чым належыць, патрэбна. Недагрузіць тону вугалю.

2. перан.; каго-што. Разм. Заняць працай не поўнасцю, даць працу не ў аб’ёме поўнай нормы. Недагрузіць цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

load​2 [ləʊd] v.

1. грузі́ць, загружа́ць

2. зараджа́ць (фота-, відэакамеру, стрэльбу і да т.п.)

3. закла́дваць прагра́му (у камп’ютар)

load down [ˌləʊdˈdaʊn] phr. v. абцяжа́рваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падкаса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Закасаць, падвярнуць што‑н. [Васіль] падкасаў рукавы шыняля, з радасцю ўзяўся дапамагаць грузіць дровы. Мележ. Косцік нехаця падкасаў вышэй каленяў штаны, узяў сваю вуду, кацялок і моўчкі пайшоў за Сцяпанам Пятровічам. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЎТАКРА́Н,

аўтамабільны кран, самаходная пагрузачна-разгрузачная машына, зманціраваная на аўтамаб. шасі. Бываюць поўнапаваротныя і непаваротныя (з абмежаваным вуглом павароту стралы). Для ўстойлівасці мае вынасныя апоры. Прывод кранавага абсталявання электрычны, гідраўлічны або механічны. Працуе ад аўтамаб. або ад спец. рухавіка на паваротнай платформе. З навясным абсталяваннем можа выконваць лёгкія земляныя работы і грузіць сыпкія матэрыялы. Грузападымальнасць 2,5—16 т.

т. 2, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)