акцэпта́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якая прыняла грашовы дакумент да аплаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

культфо́нд, ‑у, М ‑дзе, м.

Грашовы фонд, прызначаны на культурна-асветныя патрэбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акрэдыты́ў, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (спец.).

Грашовы дакумент, у якім змяшчаецца распараджэнне адной крэдытнай установы другой аб выплаце каму-н. пэўнай сумы грошай.

|| прым. акрэдыты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абро́к¹, -у, м. (гіст.).

У час прыгону: натуральны або грашовы падатак, які спаганяўся памешчыкамі з сялян; чынш.

Збіраць а.

|| прым. абро́чны, -ая, -ае.

А. селянін (які плаціць аброк).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́шліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Дзяржаўны грашовы збор для пакрыцця пэўных аперацый.

Мытныя пошліны (на тавары, якія ўвозяцца або вывозяцца). Транзітная п.

|| прым. по́шлінны, -ая, -ае.

П. збор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

circulation [ˌsɜ:kjəˈleɪʃn] n.

1. цыркуля́цыя

2. абарачэ́нне, абаро́т (таксама грашовы); тыра́ж (газет, часопісаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прэзента́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Той, хто прад’яўляе грашовы дакумент (вэксаль і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ке́ранка ’грашовы, папяровы знак, які быў выпушчаны Часовым урадам Керанскага’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Géldanweisung

f -, -en грашо́вы пераво́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

асігна́цыя

(лац. assignatio = прызначэнне)

папяровы грашовы знак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)