Verbum

жарства́, -ы́, ж.

Буйны калючы пясок, дробныя каменьчыкі, якія ўтвараюцца ад разбурэння горных парод.

|| прым. жарсцвя́ны, -ая, -ае.

абушо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

1. гл. абух.

2. Ручны інструмент для абколвання пластоў ломкіх горных парод.

страта...² Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да паслядоўнасці фарміравання горных парод, напр.: стратавулкан, стрататып.

маркшэ́йдар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па геадэзічных вымярэннях горных распрацовак і правільнай эксплуатацыі нетраў.

|| прым. маркшэ́йдарскі, -ая, -ае.

ска́льны, -ая, -ае.

Камяністы, які складаецца з каменных горных парод (спец.), які робіцца ў камяністым грунце.

С. грунт.

Скальныя работы.

во́сып, -у, мн. -ы, -аў, м.

Абломкі горных парод, што асыпаюцца ў выніку выветрывання, а таксама скапленне гэтых абломкаў ля падножжа гор.

прахо́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (спец.).

Распрацоўка горных вырабатак у пэўным напрамку.

|| прым. прахо́дчы, -ая, -ае.

Праходчая брыгада.

тэксту́ра, -ы, ж. (спец.).

Асаблівасці будовы цвёрдага рэчыва, абумоўленыя характарам размяшчэння яго састаўных частак (крышталёў, зерняў, слаёў і пад.).

Т. горных парод.

напластава́нне, -я, н.

1. гл. напластаваць.

2. мн. -і, -яў. Асадкавыя ўтварэнні ў горных пародах у выглядзе пластоў.

Напластаванні зямной кары.

Геалагічныя напластаванні.