Бінамінальная наменклатура, гл. Бінарная наменклатура відаў

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

по́дкалатка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Заправа з мукі і вады для некаторых відаў стравы.

|| прым. по́дкалатачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трансфарма́тар¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прылада для пераўтварэння відаў, форм або ўласцівасцей энергіі.

Электрычны т.

|| прым. трансфарма́тарны, -ая, -ае.

Трансфарматарная падстанцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гібрыдыза́цыя, ‑і, ж.

Скрыжаванне розных відаў раслін або жывёл з мэтай атрымання лепшых па якасці сартоў, відаў, народ. Вегетатыўная гібрыдызацыя. Працэс гібрыдызацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваўча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Адзін з відаў туберкулёзу скуры з язвамі, звычайна на твары.

|| прым. ваўча́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сімбіёз, -у, м. (спец.).

Форма сумеснага жыцця арганізмаў розных відаў, якая прыносіць ім узаемную карысць.

С. грыба і водарасці.

|| прым. сімбіяты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

энерге́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Навука аб заканамернасцях працэсаў і з’яў, прама або ўскосна звязаных з атрыманнем, пераўтварэннем, перадачай, размеркаваннем і выкарыстаннем розных відаў энергіі (у 1 знач.).

Ядзерная э.

2. Галіна эканомікі, якая ўключае выпрацоўку, пераўтварэнне, перадачу і выкарыстанне розных відаў энергіі (у 1 знач.).

Атамная э.

|| прым. энергеты́чны, -ая, -ае.

Энергетычныя рэсурсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́лба, ‑ы, ж.

Адзін з відаў пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арля́к, ‑у, м.

Адзін з відаў папараці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашані́ль, -і, ж.

Агульная назва некаторых відаў насякомых, з цела самак якіх здабываюць чырвоную фарбу, кармін.

|| прым. кашані́левы, -ая, -ае і кашані́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)