вы́раўнаваны

1. вы́ровненный;

2. вы́прямленный, распрямлённый, спрямлённый;

3. распра́вленный, вы́правленный;

1-3 см. вы́раўнаваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

1. Выраўнаваць, зрабіць гладкім. Загладзіць валасы рукой. Загладзіць зямлю лапатай.

2. перан. Змякчыць, зрабіць менш адчувальным. Загладзіць віну. □ Леўчыку здалося, што гэтымі словамі ён загладзіў крыху сваю памылку. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыраўно́ўваць сов. (о многом)

1. вы́ровнять;

2. вы́прямить, распрями́ть, спрями́ть;

3. распра́вить, вы́править;

1-3 см. вы́раўнаваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rozmarszczyć

зак. выраўнаваць, разгладзіць;

rozmarszczyć czoło — перастаць хмурыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyrównać

зак.

1. выраўнаваць;

2. аплаціць;

wyrównać straty — аплаціць страты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dorównać

зак.

1. komu/czemu зраўнавацца з кім/чым;

2. выраўнаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́раўняць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

1. Тое, што і выраўнаваць. Выраўняць палатно дарогі. Выраўняць умяціны.

2. Разагнуць, выпрастаць. Выраўняць плечы.

3. Зрабіць прамым. Выраўняць шарэнгу. Выраўняць рэчышча.

4. Вярнуць што‑н. з нахіленага ў гарызантальнае ці вертыкальнае становішча. Выраўняць самалёт. □ Машыну павяло ўбок, на сосны. Ён паспеў крута выраўняць яе. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раската́ть сов.

1. (развернуть) раскаці́ць;

2. (катком) раскача́ць;

3. (выровнять дорогу) укача́ць, вы́раўнаваць; см. раска́тывать​ 1, 2, 4;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́прастаць auseinánder fálten, glätten vt, geráde bíegen*; (выраўнаваць, разагнуць) récken vt, strécken vt (рукі, ногі);

вы́прастаць кры́лы (тс. перан.) die Flügel áusbreiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́прастаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Зрабіць простым, разагнуць. Выпрастаць цвік. Выпрастаць нагу. □ Рыбак, які нёс сеці, выпрастаў нарэшце спіну і паварушыў плячыма. В. Вольскі.

2. Выраўнаваць пагнутае, памятае. Выпрастаць умяціну. □ Каваль ..спачатку гаспадарскім вокам агледзеў вупраж, выпрастаў зморшчыны потніка, тады ўзяўся за плуг. Кулакоўскі.

•••

Ногі выпрастаць — тое, што і ногі працягнуць (гл. працягнуць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)