неўралгі́чны, ‑ая, ‑ае.

Выкліканы неўралгіяй, звязаны з неўралгіяй. Неўралгічны боль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гара́чкавы, ‑ая, ‑ае.

Выкліканы гарачкай, які бывае пры гарачцы. Гарачкавае трызненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тубе́ркул, ‑а, м.

Спец. Бугарок у тканках арганізма, выкліканы туберкулёзнай палачкай.

[Лац. tuberculm — бугарок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хмель, хме́лю, м.

1. Павойная расліна сямейства тутавых з доўгім тонкім сцяблом, насенне якой выкарыстоўваецца ў піваварэнні.

2. Стан ап’янення, выкліканы алкагольнымі напоямі.

Яго х. не бярэ.

|| прым. хме́левы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pluvial

[ˈplu:viəl]

adj.

1) дажджавы́

2) Geol. вы́кліканы дажджо́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прасту́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прастуды; выкліканы прастудай. Прастудныя захворванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шо́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шоку; выкліканы шокам. Шокавы стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электранарко́з, ‑у, м.

Наркоз, выкліканы дзеяннем электрычнага току на цэнтральную нервовую сістэму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сітуаты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які ўзнікае ў пэўных умовах; выкліканы пэўнымі ўмовамі. Сітуатыўны падыход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпілепты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эпілепсіі, эпілептыка; выкліканы эпілепсіяй. Эпілептычны прыпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)