Выезд куды‑н. на некаторы час; кароткае падарожжа. Паездка за мяжу. □ Конь стары, слабенькі. Але шаўцу для паездак па вёсках, дзе ён скупляе і аўчыны, лепшага і не трэба.Жычка.Саша ахвотна згадзілася ехаць у горад, хоць ведала, што паездка небяспечная.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sortie[ˈsɔ:ti]n.
1.mil. вы́лазка
2. вы́лазка, вы́езд;
She made a sortie into the city centre to do some shopping. Яна выехала ў цэнтр горада па пакупкі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Áusfahrt
f -, -en
1) вы́езд; ад’е́зд
2) бра́ма
Áchtung ~! — сцеражы́ся аўтамабі́ля!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
уе́зд, ‑а і ‑у, М ‑дзе, м.
1.‑у. Дзеяннепаводледзеясл. уехаць (у 1 знач.).
2.‑а. Месца, праз якое ўязджаюць куды‑н. «А можна ж бліжэй праехаць, — падумаў Каваль, узрадаваны здагадкай. — Напрасткі! Распачаць катлаван і пракласці трасу. Там — уезд, тут — выезд».Савіцкі.Пры ўездзе ў вёску на высокай маляўнічай арцы віселі лозунгі.Гаўрылкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Lokáltermin
m -s, -e юрыд. выязна́я се́сія; вы́езд для агля́ду ме́сца злачы́нства
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Áusreisevisum
[-v-]
n -s, -visen i -sa выяздна́я ві́за; ві́за на вы́езд (за мяжу)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ві́заж. Visum [´vi:-] n -s, -sa і-sen;
ві́за на ўездÉinreisevisum n;
ві́за на вы́ездÁusreisevisum n;
транзі́тная ві́за Transítvisum n, Dúrchreisevisum n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ка́нтар1, ‑а, м.
Вуздэчка без цугляў для прывязвання каня. Батура падышоў да шула, адвязаў кантар, уз’ехаў на двор, занёс муку і сала ў кладоўку і павярнуў каня па выезд.Гурскі.
ка́нтар2, ‑а, м.
Разм. Род бязмена.
ка́нтар3, ‑а, м.
1. Пеўчы хору ў каталіцкай царкве. // Галоўны пеўчы ў сінагозе.
2. Настаўнік і дырыжор хору, а таксама арганіст у пратэстанцкай царкве.
[Лац. cantor — спявак.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АБД АЛЬ-КЕРЫ́М
(1881 або 1882 — 7.2.1963),
паліт. і дзярж. дзеяч Марока. Атрымаў багаслоўскую адукацыю. За заклікі да вызв. барацьбы ў 1915 зняволены. У 1921 узначаліў вызв. барацьбу рыфскіх плямёнаў супраць ісп., з 1925 франц. каланізатараў. Прэзідэнт (эмір) [1921—26] Рыфскай рэспублікі. У 1926 захоплены французамі і сасланы на в-аў Рэюньён. У 1947 атрымаў дазвол на выезд у Францыю пры ўмове, што не будзе займацца паліт. дзейнасцю. Уцёк і пасяліўся ў Каіры, дзе ўзначаліў (1948—56) Камітэт вызвалення Арабскага Магрыба.