Bíegung

f -, -en

1) вы́гін, паваро́т

2) грам. склане́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

quirk​1 [kwɜ:k] n.

1. паваро́т, вы́гіб, вы́гін;

a qu irk of fate нечака́ны паваро́т лёсу

2. вы́крут, выкрута́с; хі́трасць; дзіва́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аўтатрапі́зм

(ад аўта- + трапізм)

здольнасць органаў раслін выпрамляцца пасля таго, як перастае дзейнічаць сіла, што выклікала выгін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

crook​1 [krʊk] n.

1. infml ашука́нец, прайдзісве́т, махля́р, круце́ль

2. вы́гіб, вы́гін, згіб

3. крук, кручо́к; гаплі́к, аплі́к

4. кій; по́сах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

біг

(ням. Biege = выгін)

рубчык на кардоне або абгортачнай паперы, дзякуючы якому вокладка лягчэй раскрываецца, а папера згінаецца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

protuberance

[prəˈtu:bərəns]

n.

вы́ступ -у m. (гары́); вы́пукласьць f.; вы́гін -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

skręt, ~u

м.

1. паварот;

zakaz ~u w lewo — паварот улева забаронены;

2. выгін;

skręt ciała — выгін цела;

skręt jelit (kiszek) мед. заварот кішак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

излу́чина ж. лукаві́на, -ны ж., лука́, -кі́ ж.; (изгиб) вы́гін, -ну м., вы́гіб, -бу м.; (излом) зало́м, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Rúndung

f -, -en

1) акру́гласць, вы́гін

2) скругле́нне, закругле́нне

3) фан. лабіяліза́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сінкліно́рый

(н.-лац. synclinorium, ад гр. synklino = нахіляюся + oros = верх)

буйны і складаны выгін тоўшчаў горных парод, які мае ў цэлым сінклінальную форму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)