філатэлі́я, ‑і, ж.

Калекцыяніраванне і вывучэнне паштовых і гербавых марак, канвертаў з маркамі і штэмпелямі, а таксама папяровых грашовых знакаў розных краін.

[Фр. philatélie ад грэч. philos — сябар і ateléia — вызваленне ад аплаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

eksploracja

eksploracj|a

ж. кніжн. даследаванне; вывучэнне;

~a przestrzeni kosmicznej — вывучэнне (даследаванне) космасу;

prowadzić ~ę — даследаваць; вывучаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ру́капіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Арыгінал або копія тэксту, напісанага ад рукі ці аддрукаванага на пішучай машынцы.

Рукапісы пісьменніка.

Аддаць р. у набор.

2. Помнік пісьменнасці, які адносіцца пераважна да часу ўзнікнення кнігадрукавання.

Вывучэнне старажытных рукапісаў.

|| прым. рукапі́сны, -ая, -ае.

Р. тэкст.

Р. аддзел бібліятэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іканагра́фія, -і, ж. (спец.).

1. Вывучэнне, апісанне вобразаў якіх-н. асоб або сюжэтаў у творах жывапісу або скульптуры.

І.

Якуба Коласа.

2. зб. Сукупнасць такіх мастацкіх адлюстраванняў.

3. Сукупнасць правіл, якіх павінен прытрымлівацца мастак пры адлюстраванні рэлігійных або міфалагічных сюжэтаў і асоб.

|| прым. іканаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Quéllenforschung

f -, -en вывучэ́нне [дасле́даванне] першакрыні́ц(ы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verháltensforschung

f - этало́гія, вывучэ́нне паво́дзін жывёл

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spráchstudium

n -s, -di¦en вывучэ́нне мо́вы [моў]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

learning [ˈlɜ:nɪŋ] n.

1. вывучэ́нне, вучо́ба

2. ве́ды, эруды́цыя;

a man of great learning чалаве́к з вялі́кай эруды́цыяй

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

супастаўля́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, што можа быць супастаўлены з іншым (іншымі). Супастаўляльныя даныя.

2. Які грунтуецца на супастаўленні; які мае ў сабе супастаўленне. Супастаўляльнае вывучэнне моў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэксталагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэксталогіі. Тэксталагічнае вывучэнне твораў Якуба Коласа. □ Важныя ўдакладненні .. дае тэксталагічнае супастаўленне «Летапісца вялікіх князёў літоўскіх» паводле ўсіх вядомых спісаў. Чамярыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)