вуч- (вучэбны) Lehr-, Studien-, Übungs-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дапамо́жнік, ‑а, м.

Кніга, прылада, карта і пад., якія выкарыстоўваюцца пры навучанні чаму‑н. Наглядныя дапаможнікі. Вучэбны дапаможнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касмагра́фія, ‑і, ж.

Уст. Апісанне бачнай часткі Сусвету. // Вучэбны прадмет, які выкладаў асновы вучэння аб зямным шары і Сусвеце.

[Ад грэч. kósmos — Сусвет і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пляц, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Зямля пад сядзібай, агародам.

Паставіць хату на добрым пляцы.

2. Прызначаная для забудовы тэрыторыя ў горадзе або вёсцы.

3. Плошча для ваенных парадаў і страявых заняткаў (гіст.).

Вучэбны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экстэ́рн, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая здае экзамены за вучэбны курс якой-н. навучальнай установы без вучобы ў ёй.

○

Здаваць (здаць) экстэрнам — здаваць (здаць) экзамен без навучання ў адпаведнай навучальнай установе.

Скончыць універсітэт экстэрнам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ćwiczebny

вучэбны; навучальны; трэніровачны;

obóz ćwiczebny спарт. трэніровачны лагер;

ćwiczebny lot — вучэбны палёт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

academic​2 [ˌækəˈdemɪk] adj.

1. акадэмі́чны;

an academic year акадэмі́чны/вучэ́бны год

2. тэарэты́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ЗБО́РНІК,

1) выданне, у якім сабраны творы аднаго ці некалькіх аўтараў, а таксама розныя афіц., навук. ці інфарм. матэрыялы па вызначанай тэматыцы.

2) Вучэбны дапаможнік з задачамі і практыкаваннямі.

т. 7, с. 30

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фурка́цыя, ‑і, ж.

У шэрагу замежных краін — спецыяльны вучэбны план для старшых класаў сярэдняй агульнаадукацыйнай школы з ухілам да пэўных навучальных дысцыплін. // Група навучэнцаў, якая працуе па такому плану.

[Ад лац. furcatus — раздзелены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

curriculum [kəˈrɪkjələm] n. (pl. curricula or curriculums)

1. навуча́льны/вучэ́бны план (школы, каледжа, універсітэта)

2. курс навуча́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)