Náchtwächter

m -s, - начны́ вартаўні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gefángenenwärter

m -s, - турэ́мны вартаўні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ба́кеншчык, ‑а, м.

Вартаўнік пры бакенах. Заўтра бакеншчык паплыве ўніз па Дняпры тушыць ліхтары. Кандрусевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tercjan

м. уст. школьны вартаўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перае́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да пераезду. Пераезны светафор. Пераезны вартаўнік.

•••

Пераезная свацця гл. свацця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вартаўні́чы ’вартаўнік’ (БРС). Укр. (зах.) вартовни́чий. Запазычанне з польск. wartowniczy ’тс’ (да warta, wartować).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

watchman

[ˈwɑ:tʃmən]

n., pl. -men

вартаўні́к -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

лясні́к, лесніка, м.

Даглядчык, вартаўнік лесу. Раней .. [Савел Іванавіч] працаваў лесніком, аддаў лесу ледзь не ўсё жыццё, зараз на пенсіі. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́мнік, ‑а, м.

Уст. Вартаўнік, дзяжурны пры браме, пры ўваходзе куды‑н. Брамнік з грукатам адчыніў перад возам браму. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднару́кі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адну руку. Каля самае брамы брыгаднага двара Хрысцюка аклікнуў начны вартаўнік, аднарукі Кастусь Парфёнчык. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)