drifter

[ˈdrɪftər]

n.

валацу́га m., бяздо́мны -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скандалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто ўчыняе скандалы, скандаліць. [Стараста:] — Валацуга і скандаліст, бадзяўся па гарадах, капейкі пры душы ніколі не меў, .. у нашым родзе, гэткіх ніколі не было... Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селадо́н, ‑а, м.

Уст., цяпер іран. Аматар заляцацца да жанчын, валацуга. Румяныя вусны [графа Хаданскага] завучана ўсміхаюцца, — нават ямачка амура на адной шчацэ. Відаць, быў у свой час селадон, ведаў сабе цану. Караткевіч.

[Ад імя Селадон — героя рамана французскага пісьменніка 16–17 стст. д’Юрфэ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wagabunda

ж. уст. бадзяга; валацуга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Валаца́ка. Гл. валацуга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валацу́жнік. Гл. валацуга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валацу́жыць. Гл. валацуга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валацу́ха. Гл. валацуга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валацэ́нга. Гл. валацуга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валача́га. Гл. валацуга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)