біягеахі́мія

(ад бія- + геахімія)

раздзел геахіміі, які вывучае хімічныя працэсы ў біясферы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біядына́міка

(ад бія- + дынаміка)

раздзел фізіялогіі, які вывучае жыццядзейнасць і функцыі арганізмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біяінфарма́цыя

(ад бія- + інфармацыя)

гіпатэтычна магчымая інфармацыя пры дапамозе біятокаў галаўнога мозга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біяхарыён

(ад бія- + харыён)

структурная частка экасістэмы, цэнтр актыўнасці арганізмаў у біятопе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біяхі́мія

(ад бія- + хімія)

навука, якая вывучае хімічныя працэсы ў жывых арганізмах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БІЯГРА́ФІЯ

(ад бія... + ...графія),

1) апісанне жыцця і дзейнасці чалавека; жанр гіст., маст., навук. прозы. У біяграфіі на аснове фактычнага матэрыялу разглядаецца працэс фарміравання чалавечай асобы ў сувязі з грамадскімі адносінамі пэўнай гіст. эпохі. Бываюць навук., маст., акад., папулярныя і інш. Разнавіднасць біяграфіі — аўтабіяграфія.

2) Жыццё чалавека.

т. 3, с. 169

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БІЯСПЕЛЕАЛО́ГІЯ

(ад бія... + спелеалогія),

навука, якая вывучае жыццё ў пячорах, трэшчынах горных парод і інш. Асновы біяспелеалогіі створаны рум. біёлагам Э.Ракавіцэ (1907), які даследаваў асаблівасці экалагічных умоў пячор, трэшчын і іх уплыў на жывыя арганізмы, заканамернасці эвалюцыі падземных біёт, размнажэнне, геагр. пашырэнне іх жыхароў і інш.

т. 3, с. 177

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

біяаргані́чны

(ад бія- + арганічны)

звязаны з арганічнымі злучэннямі, якія ўдзельнічаюць у біялагічных працэсах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біягеасфе́ра

(ад бія- + геасфера)

абалонка зямнога шара, у якой сканцэнтравана жывое рэчыва планеты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біяге́нны

(ад бія- + -генны)

які стымулюе развіццё жывых арганізмаў (напр. б-ыя элементы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)