Танк ’баявая бронемашына’, ’цыстэрна для транспарціроўкі і захоўвання вадкасцей’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), ’баявая бронемашына’ (Некр. і Байк., Вруб.), та́нка ’тс’ (Янк. 2, Сцяшк. Сл., Мат. Маг.). У славянскія мовы (як і ў заходнееўрапейскія: франц.tank, ням.Tank паралельна з Panzer і інш.) — з англ.tank ’вадаём; цыстэрна, бак, чан’, а ў канцы 1916 г. — ’танк’; спецыялізацыя значэння звязана са знешнім падабенствам. Англ.tank у першасным значэнні звязваюць з с.-англ.stanc ’басейн, сажалка’ (Фасмер, 4, 19) або парт.tanque ’рэзервуар; вадаём; затока’, якое этымалагічна звязана са ст.-франц.estanc, франц.étang ’затока’, лац.stagnum ’балота; затока; вада, што выйшла з берагоў; лужына; штучная затока; басейн’ (Чарных, 2, 228). Менш пераконваюць меркаванні, што англ.tank ’баявая машына’ паходзіць ад прозвішча вынаходніка Танка (Фасмер, 4, 19).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
warlike[ˈwɔ:laɪk]adj.fml
1. ваяўні́чы; агрэсі́ўны;
a warlike tribe ваяўні́чае пле́мя
2. вае́нны;
warlike preparations падрыхто́ўка да вайны́;
warlike equipmentбаява́я тэ́хніка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Kámpfgruppe
f -, -n вайск.баява́я гру́па
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Kámpfkraft
f -, -kräfte баява́я сі́ла, баяздо́льнасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Geféchtsausbildung
f -, -en вайск.баява́я падрыхто́ўка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Kríegsmaterial
n -s, -i¦en баява́я тэ́хніка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
белемні́ты
(н.-лац. belemnitidae, ад гр. belemnon = баявая сякера)
атрад вымерлых галаваногіх малюскаў, жылі ў карбоне — палеагене.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Танке́ткі ’лёгкі жаночы абутак, басаножкі’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл.), танке́тка ’суцэльная падэшва, якая патаўшчаецца ад наска да пяткі’ (ТСБМ). Вобразнае збліжэнне з танке́тка ’лёгкая баявая гусенічная бронемашына’ (ТСБМ), памянш. ад танк (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бро́нетранспарцёр, ‑а, м.
Баявая браніраваная аўтамашына, прызначаная для перавозкі пяхоты на поле бою і для разведкі. І вось з засадай параўняўся бронетранспарцёр з дзесяткам гітлераўцаў і тры аўтамашыны са скрынкамі.Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Kámpfwagen
m -s, - гіст., уст.баява́я калясні́ца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)