Бо́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Бо́р
Р. Бо́ра
Д. Бо́ру
В. Бо́р
Т. Бо́рам
М. Бары́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бараві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

Узвышаны ўчастак лесу ў бары.

Грыбныя баравіны.

|| памянш. бараві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bouncer [ˈbaʊnsə] n. выкіда́ла (у бары, гатэлі і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Bari

[ˈbɑ:ri]

г. Ба́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Князь-Бо́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Князь-Бо́р
Р. Князь-Бо́ра
Д. Князь-Бо́ру
В. Князь-Бо́р
Т. Князь-Бо́рам
М. Князь-Бары́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ку́кава-Бо́р

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ку́кава-Бо́р
Р. Ку́кава-Бо́ра
Д. Ку́кава-Бо́ру
В. Ку́кава-Бо́р
Т. Ку́кава-Бо́рам
М. Ку́кава-Бары́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чабо́р, -бару́, мн. -бары́, -баро́ў, м.

Травяністая духмяная расліна сямейства ясноткавых з дробнымі пахучымі кветкамі ружова-ліловага ці белага колеру.

|| памянш. чабаро́к, -рку́, м.

|| прым. чабаро́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́рмен, -а, мн. -ы, -аў, м.

Уладальнік бара¹ ці афіцыянт у бары¹ (у 1 знач.).

|| ж. ба́рменка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак (разм.).

|| прым. ба́рменскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

БОР,

спелы хваёвы лес, які расце пераважна на пясчаных, супясчаных і лёгкасугліністых глебах. Пашыраны на алювіяльных і водна-ледавіковых нізінах і раўнінах, дзюнах, озах, камах. На Беларусі самыя вялікія бары на Полацкай, Нарачана-Вілейскай, Верхнянёманскай, Верхнебярэзінскай нізінах, на Мінскім узвышшы, Палессі, Цэнтральнабярэзінскай і Чачорскай раўнінах; найб. старыя — у Белавежскай пушчы.

Дрэвастоі ў бары часам з дамешкам бярозы, месцамі — елкі; падлесак рэдкі. Паводле наглебавага покрыва вылучаюць бары-беламошнікі, ці лішайнікавыя, і бары-зеленамошнікі — верасовыя, бруснічныя, імшыстыя, чарнічныя. Бары бываюць сухія, свежыя, вільготныя. Маюць глеба- і водаахоўнае значэнне, даюць драўніну, выкарыстоўваюцца для падсочкі жывіцы, збору ягад, грыбоў, лек. раслін.

т. 3, с. 215

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Bárde

m -n, -n бары́, палт-спява́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)