бактэрыяло́гія, ‑і, ж.

Навука пра бактэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патаге́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Хваробны, хваробатворны. Патагенныя бактэрыі.

[Ад грэч. páthos — хвароба і gennao — раблю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́кі, ‑аў; адз. кок, ‑а, м.

Шарападобныя бактэрыі.

[Ад грэч. kokkos — зерне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнаяро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які выклікае гнойнае запаленне. Гнаяродныя бактэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапраге́навы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які нараджае гніенне. Сапрагенавыя бактэрыі.

[Ад грэч. sapros — гнілы і genos — род.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэро́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аэробаў. Аэробныя бактэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вібрыён ’бактэрыі ў форме сагнутай палачкі’ (КТС, БРС). Запазычана праз рус. мову з франц. vibrion. Да вібрацыя (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малочнакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтварае, дае малочную кіслату. Малочнакіслыя бактэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапрафі́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сапрафітаў. Сапрафітныя бактэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэрыцы́дны, ‑ая, ‑ае.

Здольны знішчаць бактэрыі. Бактэрыцыдныя сывараткі. Сырадой мае бактэрыцыдныя ўласцівасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)