афіні́раваць

(фр. affiner = ачышчаць)

рабіць афінацыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

odmulać

незак. ачышчаць ад мулу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odśnieżać

незак. ачышчаць ад снегу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паабе́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

З’есці абед, з’есці што‑н. у якасці абеду. Коля наспех паабедаў і рашуча пачаў ачышчаць стол. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cleanse

[klenz]

v.t.

ачышча́ць, рабі́ць чы́стым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

entstáuben

vt ачышча́ць ад пы́лу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

purgíeren

vt мед. ачышча́ць, сла́біць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ábästen

vt ачышча́ць ад суко́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

лу́шчыць, лушчу, лушчыш, лушчыць, незак., што.

1. Ачышчаць ад шалупін, якой‑н. абалонкі. Лушчыць гарох. □ [У вёсцы], пэўна, ужо капаюць бульбу, лушчаць фасолю, зносяць з агародаў гарбузы. Сачанка.

2. Разгрызаючы, ачышчаць ад шалупін і есці (гарбузікі, сланечнік і пад.); лузаць. [Кравец] лёг на печ і ўвесь вечар то курыў, то лушчыў гарбузікі. Чорны.

3. Спец. Разрыхляць верхні слой глебы лушчыльнікам. Лушчыць іржышча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэктыфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) рэктыфікацыю чаго‑н.; ачысціць (ачышчаць) вадкасць ад прымесей паўторнай перагонкай. Рэктыфікаваць спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)