саму́м, ‑у, м.

Сухі, гарачы вецер, пясчаны ураган у пустынях Азіі і Афрыкі.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калья́н, ‑а, м.

У некаторых народаў Усходу і Афрыкі — курыльная прылада, у якой тытунёвы дым ачышчаецца, праходзячы праз ваду. Энрыка прыносіў і клаў на стол па загаду «свайго шэфа» папкі фатаграфічных здымкаў і распалены кальян, вывезены італьянцам калісьці з Афрыкі. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афрыкані́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука, якая вывучае гісторыю, культуру і мовы народаў Афрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́нту, нескл.

Сям’я моў карэннага насельніцтва Паўднёвай і Цэнтральнай Афрыкі, якое складаецца з шэрагу народнасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бегемо́т, ‑а, М ‑моце, м.

Буйная млекакормячая жывёліна атрада парнакапытных, якая жыве ў прэснаводных вадаёмах трапічнай Афрыкі.

[Стараж.-яўр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасле́дчык, ‑а, м.

Той, хто вывучае, даследуе што‑н.; вучоны. Даследчык прыроды. Даследчык Афрыкі. Даследчык літаратурнага працэсу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́ўры, -аў, адз. маўр, -а, м.

1. Назва карэннага насельніцтва Маўрытаніі.

2. Назва мусульманскага насельніцтва Пірэнейскага паўвострава і заходняй часткі Паўночнай Афрыкі ў сярэдневяковай Еўропе (уст.).

|| ж. маўрыта́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ма́ўрскі, -ая, -ае і маўрыта́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

third world [ˌθɜ:dˈwɜ:ld] n. the Third World трэ́ці свет;

third-world countries краі́ны трэ́цяга све́ту (Афрыкі, Азіі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

афрыка́нцы, ‑аў; адз. афрыканец, ‑нца, м.; афрыканка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. афрыканкі, ‑нак; ж.

Карэннае насельніцтва Афрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зулу́сы, ‑аў; адз. зулус, ‑а, м.; зулуска, ‑і, ДМ ‑лусцы; мн. зулускі, ‑сак; ж.

Народнасць Паўднёвай Афрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)