Уст. Той, хто пасаджаны ў астрог (у 1 знач.); арыштант. А ў Лукішках, у Картуз-Бярозе, у пастарунках ды ў падзямеллях звіняць ланцугамі астрожнікі, паміраюць тыя людзі, якія сваю долю гукалі з усходу, якія ленінскую праўду сеялі ў сэрцах заняволеных людзей.Бялевіч.// Астрожны наглядчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Gefängnis
n -ses, -se турма́, астро́г
ins ~ sétzen [spérren, wérfen*, bríngen*] — садзі́ць [заключа́ць, кі́даць] у турму́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адсе́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.
Разм. Адбыванне пакарання ў турме. [Клопікаў] завёў неяк буйныя гешэфты ў трэсце вагонных рэстаранаў, куды пралез быў, але ў хуткім часе вылецеў адтуль з гучным трэскам і некалькімі гадамі ціхай адседкі.Лынькоў.У Гродзенскі астрог прыгналі.. [Зосю] пасля года адседкі ў пінскіх казематах.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Zwínger
m -s, -
1) астро́г
2) кле́тка (для звяроў)
3) Цві́нгер (гіст. помнік у Дрэздэне)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
запя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Саслаць, пасадзіць (у турму, астрог і пад.); запраторыць. — Куды б нас ужо запякалі цяпер, каб злавілі? Штрафною ротай не абышлося б.Брыль.[Максім:] А ты думаеш, я не ведаю, што ты з Ганецкім нашых хлопцаў у турму запякаў.Козел.
запяка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑ае.
Незак.да запячы 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Kíttchen
n -s, - разм. турма́, астро́г
j-n ins ~ spérren [bríngen*] — пасадзі́ць каго́-н. у турму́ [у катала́жку]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пало́нны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца ў палоне (у 1 знач.). Па цэнтральнай вуліцы прагналі некалькі чалавек палонных немцаў.Гурскі./узнач.наз.пало́нны, ‑ага, м.; пало́нная, ‑ай, ж.Два палонныя, намагаючыся да апошняга, цягнулі пад рукі таварыша, каб не даць яго пад кулю.Брыль.// Захоплены, заняты войскам ворага. Палонны Віцебск. Камера. Астрог. Каменная падлога — не мурог.А. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дазо́рац, ‑рца, м.
1. Служачы, які выконвае абавязкі па нагляду за чым‑н., ахове чаго‑н.; наглядчык. Бурчыць пад нос дазорац, як сам астрог, стары.Таўлай.
2. Той, хто знаходзіцца ў дазоры; разведчык. Дазорац, ужо заўважыўшы зарыва пажару і пабачыўшы лесніка, які бег да зямлянкі, адразу адчуў нешта нядобрае і надзвычайнае.Дубоўка.У акопчыках і ў кустах каля ракі паставілі дазорцаў.Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
commitment
[kəˈmɪtmənt]
n.
1) абяца́ньне, забавяза́ньне n.
2) прысу́д, зага́д пасадзі́ць у астро́габо́ пасла́ць у дом для псыхі́чна хво́рых
3) уручэ́ньне n., перада́ча f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)