адбі́ць, адаб’ю́, адаб’е́ш, адаб’е́, адаб’ём, адаб’яце́, адаб’ю́ць; адбі́; адбі́ты; зак.
1. што. Адламаць, аддзяліць, адкалоць, адшчапіць, адарваць, адкрышыць ударам.
А. ручку кубка.
А. дошку.
2. што. Адкінуць сустрэчным ударам.
А. мяч рукою.
А. атаку.
3. перан., што. Адказваючы на абвінавачанні, прыдзіркі і пад., абвергнуць іх.
А. нападкі крытыканаў.
4. каго-што. Вярнуць сабе сілаю, з боем.
А. горад.
5. каго-што. Прыцягнуць, прывабіць да сябе, аддаліўшы ад другога (разм.).
А. чужога мужа.
А. пакупнікоў.
6. перан., што. Прымусіць баяцца што-н. рабіць; знішчаць, адабраць (памяць, жаданне і пад.; разм.).
А. ахвоту спрачацца.
Гора адбіла памяць.
7. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), што. Адлюстраваць чый-н. вобраз (пра гладкую, бліскучую паверхню).
Люстра адбіла малады яшчэ твар жанчыны.
8. каго-што. Адлюстраваць, паказаць у вобразах.
А. жыццё ў мастацтве.
9. што. Абазначыць ударамі, звонам і пад.; выстукаць рытмічнымі ўдарамі
А. такт рукой.
Гадзіннік адбіў дванаццаць.
А. тэлеграму (паслаць; разм.).
10. што. Ударам пашкодзіць што-н., зрабіць балючым.
А. печань.
А. далоні.
11. што. Навастрыць, выраўнаваць лязо касы і пад., б’ючы малатком.
А. касу.
12. што. Размякчыць ударамі.
А. мяса.
13. што. Памераўшы, выдзеліць участак чаго-н.; аддзяліць, перагарадзіўшы.
А. участак пашы.
|| незак. адбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. адбіва́нне, -я, н. і адбіццё, -я́, н. (да 2 і 3 знач.).
|| наз. адбі́ўка, -і, ДМ -біўцы, ж. (да 9—11 знач.), адбо́й, -ю, м. (да 2 знач.; спец.) і адбо́йка, -і, ДМ -бо́йцы, ж. (да 1 знач.; спец.).
Адбіўка касы́.
Адбой мяча рукой.
Адбойка вугалю ў забоі.