паадкіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Адкінуць, адкідаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх. Паадкідаць каменне з дарогі.

2. перан. Разм. Вярнуцца зноў да ўсіх, многіх (пра хваробу). Паадкідала хвароба і тых, хто ішоў на папраўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отверга́ть несов. (что-л.) адхіля́ць, адкіда́ць; не прыма́ць; (кого-л.) вырака́цца; не прызнава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dismiss [dɪsˈmɪs] v.

1. звальня́ць

2. распуска́ць; адпуска́ць

3. адкіда́ць, адхіля́ць;

He dismissed it from his mind. Ён выкінуў гэта з галавы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абстрагава́ць

(лац. obstrahere = адцягваць)

адкідаць у думках неістотныя ўласцівасці, сувязі прадмета, з’явы і выдзяляць яго асноўныя, заканамерныя прыкметы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэвербера́цыя

(ад лац. reverberare = адбіваць, адкідаць)

з’ява паступовага затухання гуку ў закрытых памяшканнях пасля спынення дзеяння крыніцы гуку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

odtrącać

незак.

1. адпіхваць, адкідаць, адхіляць;

2. выракацца;

odtrącać przyjacół — выракацца сяброў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

disapprove

[,dɪsəˈpru:v]

v.

1) не ўхваля́ць, асуджа́ць

2) адкіда́ць

3) непрыхі́льна ста́віцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адкапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і адко́паны; зак., каго-што.

1. Капаючы, адшукаць, дастаць; выкапаць.

А. клад.

2. перан. Знайсці што-н. рэдкае і пад.; адшукаць (разм.).

Дзе вы адкапалі такую кнігу?

3. Адкідаць што-н. ад (з) чаго-н.

Адкапаць снег ад ганка.

4. Выканаўшы сваю норму, кончыць капаць, капацца (разм.); зрабіцца непрыгодным для капання.

Селянін ужо адкапаў сваё (перан.).

|| незак. адко́пваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адко́пванне, -я, н. і адко́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

shovel

[ˈʃʌvəl]

1.

n.

лапа́та f.; шу́фаль -ля m.

a coal shovel — шу́фаль для ву́галю

2.

v.t.

1) набіра́ць, насыпа́ць шу́флем

2) адкіда́ць лапа́тай

to shovel snow from the road — адкіда́ць з даро́гі сьнег

3) пра́гна е́сьці (пра гало́днага)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

отмета́ть​II сов.

1. (кончить, перестать бросать) адкіда́ць;

2. (произвести потомство — о животных) прыве́сці; (выделить икру — о рыбах) аднерастава́ць; адкла́сці ікру́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)