адабра́нне ср.

1. отобра́ние;

2. отня́тие;

1, 2 см. адабра́ць I 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́па¹, -ы, мн. -ы, ліп, ж.

Лісцевае дрэва сямейства ліпавых з сэрцападобнымі зубчастымі лістамі і жаўтаватымі духмянымі меданоснымі кветкамі.

|| памянш. лі́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

◊

Абадраць як ліпку — аграбіць, адабраць усё (разм.).

|| прым. лі́павы, -ая, -ае.

Сямейства ліпавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адабра́ны

1. ото́бранный;

2. о́тнятый;

3. ото́бранный;

1-3 см. адабра́ць I 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dispraise

[dɪsˈpreɪz]

1.

v.t.

не ўхваля́ць, не адабра́ць, выступа́ць супро́ць; вінава́ціць

2.

n.

вымо́ва, нага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tell off

Sport., Milit.

а) адабра́ць, прызна́чыць (для адпра́ўкі на зада́ньне)

б) прабра́ць, абла́яць каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

изъя́ть сов., уст.

1. (конфисковать) канфіскава́ць, адабра́ць, забра́ць;

2. (из употребления) зняць; (исключить) вы́ключыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абра́знік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і абражальнік. Маці ледзь управілася схапіць хлопчыка за руку і адабраць гайку, якую ён хацеў шыбнуць у абразніка. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санкцыяні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Даць (даваць) санкцыю на што‑н.; зацвердзіць (зацвярджаць), адобрыць (адабраць). — Можаш ісці! — паспяшаўся санкцыяніраваць загад маёра лейтэнант. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́рац, -рца м.

1. ни́щий;

2. церк. ста́рец;

◊ у ~рца кій адабра́ць — отня́ть у ни́щего по́сох (суму́)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ада..., прыстаўка (гл. ад...).

Ужываецца замест «ад...»: а) перад двума і больш зычнымі, напрыклад: адабраць, адагнаць, адарваць, адаткнуць; б) перад зычным з наступным апострафам або мяккім знакам, напрыклад: адаб’ю, адап’ю, адалью.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)