joint​2 [dʒɔɪnt] adj. агу́льны, суме́сны; супо́льны; аб’ядна́ны;

a joint venture суме́снае прадпрые́мства;

joint efforts суме́сныя намага́нні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

яўрэ́і, ‑яў; адз. яўрэй, ‑я, м.; яўрэйка, ‑і, ДМ ‑рэйцы; мн. яўрэйкі; ‑рэек; ж.

Народ семіцкай моўнай групы, аб’яднаны агульным паходжаннем і, часткова, рэлігіяй, які цяпер жыве ў розных краінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сплочённый

1. прич. збі́ты, звя́заны;

2. прич., перен. згуртава́ны, з’ядна́ны, аб’ядна́ны; см. сплоти́ть;

3. прил. (единодушный) згуртава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cooperative​2 [kəʊˈɒpərətɪv] adj.

1. суме́сны, супо́льны, аб’ядна́ны, які́ дзейнічае ўзго́днена;

in a cooperative spirit у ду́ху супрацо́ўніцтва

2. кааператы́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

veréint

a аб’ядна́ны, згуртава́ны, злу́чаны

mit ~en Kräften — аб’ядна́нымі сі́ламі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

федэраты́ўны

(фр. fédératif, ад лац. foederatus = аб’яднаны ў саюз)

пабудаваны на аснове федэрацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

amalgamate [əˈmælgəmeɪt] v. аб’ядно́ўваць; зліва́ць, злуча́ць; узбуйня́ць;

The two companies were amalgamated into one. Гэтыя дзве кампаніі былі аб’яднаны ў адну.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акта́ва, ‑ы, ж.

1. Спец. Восьмая ступень гамы, а таксама інтэрвал паміж бліжэйшымі аднайменнымі гукамі рознай вышыні.

2. Вельмі нізкі бас.

3. Спец. Васьмірадковая страфа, у якой першыя шэсць радкоў аб’яднаны дзвюма перакрыжаванымі рыфмамі, а два апошнія — сумежнай рыфмай.

[Лац. octava — восьмая.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэгра́льны

1. матэм. integrál, Integrál-;

інтэгра́льнае вылічэ́нне Integrálrechnung f -;

2. (аб’яднаны) integrál, zu éinem gánzen verschmólzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уніта́рны

(фр. unitaire, ад лац. unitas = адзінства)

аб’яднаны, адзіны, які ўтварае адно цэлае (напр. у-ая дзяржава).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)