barrens

[ˈbærənz]

n., pl.

абло́га f.; пустэ́ча f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мурова ’аблога’ (бяроз., Сл. Брэс.). Да мур 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

я́лавіна, ‑ы, ж.

Зямля, не араная некалькі гадоў запар; аблога. Юрась заараў ялавіну. Чорны. [Грушка:] — На вашай зямлі за вайну стала многа аблог ці, як кажуць у нас, ялавін. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дырван, дирван ’аблога’. У такой форме гэта слова (запазычанае з літ. мовы) сустракаецца ў ст.-бел. помніках з XVI ст. Няпэўным, аднак, здаецца вывядзенне яго непасрэдна з літ. Крыніцай можа быць і польск. dyrwan (< літ.).

Дырва́н ’аблога’ (Гарб.). Гл. дзірва́н.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wasteland

[ˈweɪstlænd]

n.

абло́га f.; я́лавіна f.; пустэ́ча f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пярвіна́ ’аблога, цаліна’ (Мат. Маг.). Да первы ’першы’ (гл.), відаць, ’які апрацоўваецца ўпершыню’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Belágerung

f -, -en вайск. абло́га

die ~ áufheben* — зняць абло́гу [блака́ду]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

siege

[ˈsi:dʒ]

n.

абло́га, аса́да f.

•

- lay siege to

- lift a siege

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

siege [si:dʒ] n. абло́га, аса́да;

raise/lift a siege зняць аса́ду

♦

lay siege to smth. акружа́ць, асаджа́ць што-н.;

under siege у аса́дзе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

за́леж, ‑у, м.

1. Цалінная або ворная зямля, якая даўно не апрацоўвалася; аблога. Узараць залеж.

2. звычайна мн. (за́лежы, ‑аў). Месца залягання карысных выкапняў. Залежы каменнага вугалю. Залежы торфу. Залежы медзі.

3. звычайна мн. (за́лежы, ‑аў). Няходкі, заляжалы тавар. Залежы тавараў на складах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)