Verbum

карэляты́ўны, -ая, -ае (кніжн.).

Які знаходзіцца ў карэляцыі з чым-н.; суадносны.

Карэлятыўныя паняцці.

ката́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м. (уст.).

Рабочы, які займаецца падвозам грузаў на тачцы.

клі́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Знак прыпынку (!), які ставіцца ў канцы клічнага сказа.

клятча́сты, -ая, -ае.

Які мае ўзор, рысунак у клетку¹ (у 3 знач.).

Клятчастае кашнэ.

ко́ўкі, -ая, -ае.

Які добра паддаецца каванню, коўцы.

Коўкае жалеза.

|| наз. ко́ўкасць, -і, ж.

кругаабаро́т, -у, М -ро́це, м.

Працэс, які заканчваецца зваротам да зыходнага становішча.

К. капіталу.

крыжападо́бны, -ая, -ае.

Які мае выгляд, форму крыжа.

К. меч.

|| наз. крыжападо́бнасць, -і, ж.

кры́ўдны, -ая, -ае.

Які заключае ў сабе крыўду, прычыняе крыўду.

Крыўдная мянушка.

Крыўдныя словы.

лудзі́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які займаецца луджэннем.

|| прым. лудзі́льшчыцкі, -ая, -ае.

паро́слы, -ая, -ае.

Які зарос чым-н., пакрыты якой-н. расліннасцю.

Лагчына, парослая хмызняком.