Verbum

уво́дны, -ая, -ае.

1. гл. увод.

2. Які з’яўляецца ўступам, увядзеннем у што-н.

Уводная лекцыя.

удзе́льны¹, -ая, -ае (кніжн.).

Які мае непасрэдныя адносіны, дачыненне да чаго-н.

|| наз. удзе́льнасць, -і, ж.

узмацня́льны, -ая, -ае (спец.).

Які прызначаны для ўзмацнення, павелічэння чаго-н.

Узмацняльная падстанцыя.

Узмацняльнае адценне суфікса.

уло́вісты, -ая, -ае (спец.).

Які дае добры ўлоў.

Уловістае месца.

У. нераст.

|| наз. уло́вістасць, -і, ж.

уража́льны, -ая, -ае.

Які робіць моцнае ўражанне (у 2 знач.).

У. паказчык.

|| наз. уража́льнасць, -і, ж.

ура́н, -у, м.

Хімічны элемент, метал, які валодае радыеактыўнымі ўласцівасцямі.

|| прым. ура́навы, -ая, -ае.

Уранавая руда.

уступа́льны, -ая, -ае.

У граматыцы: які выражае ўступку, дапушчэнне, процілеглую ўмову.

У. злучнік.

У. даданы сказ.

усяме́рны, -ая, -ае (кніжн.).

Які ажыццяўляецца ўсімі магчымымі мерамі.

Усямерная падтрымка.

Усямерна (прысл.) падтрымліваць добрую ініцыятыву.

фальцо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца фальцоўкай.

|| ж. фальцо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

феада́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пры феадалізме: прадстаўнік пануючага класа, памешчык, які эксплуатуе прыгонных сялян.