Verbum

выпрамні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

Прыстасаванне для ператварэння пераменнага электрычнага току ў пастаянны.

Ртутны в.

астыгматы́зм, -у, м. (спец.).

Анамалія праламляльнага асяроддзя вока, якая прыводзіць да расплывістасці адлюстравання.

|| прым. астыгматы́чны, -ая, -ае.

аўтаге́нны, -ая, -ае (спец.).

У выразе: аўтагенная зварка, аўтагеннае рэзанне — тое, што і газавая зварка, газавае рэзанне.

аэра́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Вентыляцыя, паветраабмен.

А. гарачых цэхаў.

2. Насычэнне вады, глебы паветрам.

А. глебы.

адэно́іды, -аў, адз. адэно́ід, -а, М -дзе, м. (спец.).

Пухлінападобныя разрастанні насаглотачных міндалін.

|| прым. адэно́ідны, -ая, -ае.

ака́ліна, -ы, ж. (спец.).

Прадукт акіслення, які ўтвараецца на паверхні сталі і некаторых іншых сплаваў.

Жалезная а.

аксі́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Тое, што і акісляльнік.

|| прым. аксі́дны, -ая, -ае.

аксідзіро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (спец.).

1. гл. аксідзіраваць.

2. Аксідзіраваны слой на паверхні чаго-н.

амартыза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне для амартызацыі (у 2 знач.).

|| прым. амартыза́тарны, -ая, -ае.

абмежава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне, якое абмяжоўвае дзеянне чаго-н.

А. хуткасці.

А. глыбіні.