легіслату́ра

(ад лац. lex, legis = закон + latura = унясенне)

1) прадугледжаны законам тэрмін паўнамоцтваў заканадаўчых органаў;

2) сукупнасць заканадаўчых органаў у Англіі, многіх штатах ЗША.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

марато́рый

(п.-лац. maratorius = які замаруджвае)

адтэрміноўка выканання абавязацельстваў, якая ўстанаўліваецца дзяржавай на пэўны тэрмін або да заканчэння якіх-н. надзвычайных абставін (напр. вайны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прэка́рый

(лац. precarium = выпрашаная рэч)

права на карыстанне зямлёй, якое ў перыяд ранняга сярэдневякоўя даваў зямельны ўласнік на пэўны тэрмін па просьбе да яго.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Зы́чныя лінгв. ’клас гукаў’. Рус. зы́чный, укр. зи́чний ’гучны’. Магчыма, у сувязі з зык ’гук’, прынятым у некаторых крыніцах пачатку XX ст. Замацаваўся тэрмін, верагодна, у пачатку 1920‑х гадоў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сократи́ть сов., в разн. знач. скараці́ць, мног. паскарача́ць, паскаро́чваць;

сократи́ть статью́ скараці́ць арты́кул;

сократи́ть срок скараці́ць тэ́рмін;

сократи́ть расхо́ды скараці́ць расхо́ды (выда́ткі);

сократи́ть дробь мат. скараці́ць дроб;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

binomial

[,baɪˈnoʊmɪəl]

1.

n.

1) Math. двухчле́н, біно́м -а m.

2) падво́йны тэ́рмін

2.

adj.

1) які́ склада́ецца з двух тэ́рмінаў, падво́йны

2) двухчле́нны, біно́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стаж

(фр. stage)

тэрмін, на працягу якога чалавек працуе або набывае спецыялізацыю (напр. працоўны с., выпрабавальны с.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

guarantee​1 [ˌgærənˈti:] n.

1. гара́нтыя; зало́г, закла́д;

It’s still under guarantee. Тэрмін гарантыі яшчэ не скончыўся;

What guarantee can you offer? Што вы можаце прапанаваць у залог?

2. гара́нт; паручы́цель; паручы́целька

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vague [veɪg] adj.

1. няя́сны; невыра́зны, неакрэ́слены, цьмя́ны;

a vague term недакла́дны тэ́рмін

2. нерашу́чы, няўпэ́ўнены;

be vague in/about one’s plans быць няўпэ́ўненым у сваі́х пла́нах

3. рассе́яны, няўва́жлівы; адсу́тны (позірк)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ábleisten

vt

1) адбыва́ць (тэрмін службы); адпрацава́ць (прызначаны час)

2)

éinen Eid ~ — дава́ць прыся́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)