панапрыбаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., чаго.

Разм. Напрыбаўляць да чаго‑н. у вялікай колькасці. — [Парэчкус] перачытаў усё ад слова да слова маім бацькам і, мала таго, яшчэ панапрыбаўляў немаведама чаго. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

erasure

[ɪˈreɪʃər]

n.

1) сьціра́ньне n.

2) вы́цертая лі́тара або́ сло́ва

3) ме́сца, дзе было́ сьце́ртае сло́ва або́ лі́тара

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

неўжыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўжываецца, не выкарыстоўваецца. Неўжывальнае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арабі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаныя з арабскай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаўжыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які рэдка ўжываецца. Малаўжывальнае слова. Малаўжывальны тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гебраі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаныя са старажытнаяўрэйскай мовы.

[Ад грэч. habraios — яўрэй.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

германі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаныя з германскіх моў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэцы́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаныя з грэчаскай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэе́стравы, ‑ая, ‑ае.

Унесены ў спіс, кнігу; зарэгістраваны. Рэестравае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохлі́тарны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох літар. Трохлітарнае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)