Каліно́к ’струнны музычны інструмент, балалайка’ (Бяльк.). Няясна. Дакладных адпаведнікаў у іншых бел. гаворках як быццам няма, у іншых мовах таксама. Паралелі нам невядомыя. Не выключана, што суадносіцца з каліна (фармальная сувязь з асновай ёсць), аднак матывацыя няясная. Можа рэканструяваць і форму *коленок, аднак і да яе паралелі нам невядомыя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

beárbeiten

vt апрацо́ўваць; урабля́ць; абрабля́ць

ein Musíkstück ~ — аранжы́раваць музы́чны твор

j-n mit Fáustschlägen ~ — разм. надава́ць каму́-н. тумако́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

creation

[kriˈeɪʃən]

n.

1) тварэ́ньне, стварэ́ньне n.

2) ство́раны сьвет, уся́кае стварэ́ньне

3) твор -у m. (літарату́рны, маста́цкі ці музы́чны)

•

- the Creation

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

барыто́н, ‑а, м.

1. Мужчынскі голас, сярэдні паміж басам і тэнарам. Сярод прысутных выдзяляўся густы барытон Кротава. Прокша. // Спявак з такім голасам. Над возерам разлягалася чароўная песня: спяваў гучны барытон. Ваданосаў.

2. Духавы або струнны музычны інструмент баса-барытоннага дыяпазону і тэмбру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банду́ра

(укр. бандура, ад гр. pandura)

украінскі шматструнны шчыпковы музычны інструмент.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

віуэ́ла

(ісп. vihuela)

іспанскі струнны шчыпковы музычны інструмент, падобны да гітары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гептахо́рд

(ад гепта- + -хорд)

1) сяміступеньчаты музычны гукарад;

2) сяміструнная ліра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

горн

(ням. Hom = рог)

медны духавы музычны інструмент для падачы сігналаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кура́й

(цюрк. kuraj)

башкірскі і татарскі духавы музычны інструмент тыпу флейты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мака́м

(ар. makam)

музычны лад у прафесіянальнай музыцы арабаў і іранцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)