прылі́стак, ‑тка, м.

Лістападобны парастак, які знаходзіцца ў аснове ліста некаторых раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыло́жкавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца каля ложка. Прыложкавая тумбачка. Прыложкавы дыванок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырубе́жны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля рубяжа; прыгранічны. Прырубежная паласа. Прырубежныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схі́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на схіле (у 1 знач.). Схілавыя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

reside [rɪˈzaɪd] v. fml

1. пражыва́ць, жыць; знахо́дзіцца, быць

2. : reside in smb./smth. быць уласці́вым каму́-н./чаму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падапе́чны, -ая, -ае (афіц., разм.).

Які знаходзіцца пад чыёй-н. апекай.

Падапечнае дзіця.

Паклапаціцца пра сваю падапечную (наз.). Падапечная тэрыторыя (уключаная ў міжнародную сістэму апекі пры Арганізацыі Аб’яднаных Нацый).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дырэ́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Кіраўнічы орган прадпрыемства, ведамства, навучальнай установы на чале з дырэктарам.

Распараджэнне дырэкцыі.

2. Памяшканне, дзе знаходзіцца такое кіраўніцтва.

|| прым. дырэкцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ве́данне, -я, н.

1. Знаёмства з чым-н., валоданне чым-н.

В. жыцця.

З веданнем справы.

В. замежнай мовы.

2. Падпарадкаванне, распараджэнне, кіраванне (кніжн.).

Інстытут знаходзіцца ў веданні міністэрства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ва́дкасць, -і, ж.

1. гл. вадкі.

2. Рэчыва, якое мае ўласцівасць цячы і набываць форму той пасудзіны, у якой яно знаходзіцца.

|| прым. ва́дкасны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

антыцыкло́н, -у, м. (спец.).

Зона ўстойлівага павышанага атмасфернага ціску, якая знаходзіцца паміж цыклонамі і характарызуецца ясным, сонечным надвор’ем.

|| прым. антыцыкло́нны, -ая, -ае, антыцыклані́чны, -ая, -ае і антыцыклана́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)