падвочнічны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца пад вачніцамі, ніжэй вачніц. Падвочнічныя залозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгубны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, праходзіць пад губой. Падгубны рэмень у вуздэчцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схілавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на схіле (у 1 знач.). Схілавыя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раху́масць (раху́мосць) ’кожная рэч, якая знаходзіцца на ўліку’ (Нас.), сюды ж рахо́мы ’які мае каштоўнасць, вартасць; які знаходзіцца на ўліку’ (Нас.). Мясцовае ўтварэнне ад рахаваць (гл.) па ўзору рухо́мы, рухо́масць (гл.), да якіх была набліжана і фанетыка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

reside [rɪˈzaɪd] v. fml

1. пражыва́ць, жыць; знахо́дзіцца, быць

2. : reside in smb./smth. быць уласці́вым каму́-н./чаму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*Пры́бач, пры́боч ’збоку’ (ТС). Лексікалізацыя прыназоўнікава-склонавага спалучэння пры бо́ку/баку́. Сюды ж прыметнік прыбо́чны ’які знаходзіцца заўсёды пры баку, пры поясе; які знаходзіцца неадлучна пры якой-небудзь асобе’ (Нас.). Параўн. рус. дыял. при́бочи ’збоку’, укр. при́бочний ’бакавы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Куцува́ць ’знаходзіцца ў стане цечкі’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. куцавацьʼі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тлява́цца ’ацірацца, знаходзіцца’: у хаце тлююцца (чач., Жыв. сл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лунаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Плаўна лятаць, рухацца ў паветры.

    • Буслы лунаюць у вышыні.

  2. пераноснае значэнне: Павольна развявацца.

    • Лунаюць сцягі над плошчай.

  3. пераноснае значэнне: Плысці, распаўсюджвацца (пра песні, музыку і пад.).

    • Песні лунаюць — настрой узнімаюць.

  4. пераноснае значэнне: Знаходзіцца ў стане ўзвышаных або далёкіх ад рэчаіснасці мар.

    • Лунаць у воблаках (у надхмар’і) (неадабральнае) — знаходзіцца ў летуценным стане, не заўважаючы навакольнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

хадавы прыметнік

  1. гл. ход.

  2. Які знаходзіцца на хаду, у эксплуатацыі.

    • Х. транспарт.

  3. Не замацаваны ў пастаянным становішчы, рухомы (спецыяльны тэрмін).

    • Х. вал.

  4. Які мае вялікі попыт; які знаходзіцца ў шырокім ужытку.

    • Х. тавар.
    • Хадавая тэма.

  5. Які многа дзе бываў, ведае справу; лоўкі, растаропны (размоўнае).

    • Хадавая жанчына.

  6. Звязаны з перамяшчэннем у пэўны перыяд у пэўным напрамку.

    • Хадавая рыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)