падгу́бны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, праходзіць пад губой. Падгубны рэмень у вуздэчцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падко́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад карой паўшар’яў галаўнога мозга. Падкоркавыя цэнтры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрабры́нны, ‑ая, ‑ае.

Які размяшчаецца, знаходзіцца пад рэбрамі. Падрабрынная плеўра. Падрабрынныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падску́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад скурай. Падскурны слой тлушчу. Падскурная клятчатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паржы́шчавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, расце на ржышчы. Паржышчавы лубін. Паржышчавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыграні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца пры граніцы. Прыгранічная зона. Прыгранічны гарадок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прылі́стак, ‑тка, м.

Лістападобны парастак, які знаходзіцца ў аснове ліста некаторых раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыло́жкавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца каля ложка. Прыложкавая тумбачка. Прыложкавы дыванок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырубе́жны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля рубяжа; прыгранічны. Прырубежная паласа. Прырубежныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схі́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на схіле (у 1 знач.). Схілавыя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)