малакампетэ́нтны, ‑ая, ‑ае.
Недастаткова дасведчаны ў якой‑н. галіне. Малакампетэнтны інфарматар. // Які не мае пэўных паўнамоцтваў. Малакампетэнтная камісія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
юры́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Спецыяліст у галіне юрыспрудэнцыі; практычны дзеяч у галіне права. Членамі камітэта былі, галоўным чынам, юрысты, якія добра разбіраліся ва ўсіх тонкасцях сваёй навукі. Лынькоў. [Бабка:] — Закон і права за мной. Так і казаў юрыст мне, калі я неяк ездзіла да яго ў горад. Вышынскі.
[Ням. Jurist ад лац. jus, juris — права.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
матч, ‑а, м.
Спаборніцтва ў якой‑н. галіне спорту паміж дзвюма камандамі або двума праціўнікамі. Футбольны матч. Шахматны матч.
[Англ. match.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суднабудаўні́к, ‑а, м.
Спецыяліст у галіне суднабудавання. На беразе Дняпра раскінулася суднаверф. Многія ўчарашнія сяляне сталі кваліфікаванымі суднабудаўнікамі. Мяжэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэхмі́німум, ‑у, м.
Сукупнасць ведаў, вопыту ў якой‑н. галіне тэхнікі, неабходных для рабочага адпаведнай спецыяльнасці. Даведнік па тэхмінімуму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цеплатэ́хнік, ‑а, м.
Спецыяліст у галіне цеплатэхнікі. Інжынер-цеплатэхнік. □ [Люба:] — Буду ў вас працаваць. — У дэпо? — Ну але. Цеплатэхнікам. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ярмоленка М. М. (вучоны у галіне тэхналогіі шкла) 11/560; 12/468, 476
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Прафа́н ’недасведчаны ў якой-небудзь галіне чалавек’ (ТСБМ). Крыніца слова ў лац. profānus ’неазнаёмлены; непасвячоны; які знаходзіцца па-за святыняй’, якое ад pro‑ ’перад’ і fānum ’асвечанае месца, храм’. У сучасных мовах з франц. profane ’асоба, якая не належыць да клану артыстаў’, распаўсюджана ў артыстычным жаргоне (Банькоўскі, 2, 779).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
samogłoskowy
samogłoskow|y
лінгв. які адносіцца да галосных;
zjawiska ~e — з’явы ў галіне галосных
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
гіга́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
1. Жывёла, расліна і пад. незвычайна вялікіх памераў, велікан.
Слон-г.
2. перан. Пра што-н. незвычайна вялікіх памераў.
Завод-г.
3. перан. Талент, вялікі дзеяч у якой-н. галіне.
Гіганты навукі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)