ген

(гр. genos = род, паходжанне)

1) адзінка спадчыннай інфармацыі;

2) перан. зародак, зачатак, зараджэнне (напр. г. узаемаразумення).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

administracyjny

administracyjn|y

адміністрацыйны, кіраўніцкі;

aparat ~у — адміністрацыйны апарат;

jednostka ~a — адміністрацыйная адзінка;

podział ~у — адміністрацыйны падзел

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэцыгра́м

(ад дэцы- + грам)

адзінка вагі, роўная 1/10 грама.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэцыме́тр

(ад дэцы- + метр)

адзінка даўжыні, роўная 1/10 метра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кілаге́рц

(ад кіла- + герц)

адзінка частаты ваганняў, роўная 1000 герц.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кілакало́рыя

(ад кіла- + калорыя)

адзінка колькасці цяпла, роўная 1000 калорый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

юа́нь

(кіт. juan = акруглы)

грашовая адзінка Кітая, роўная 100 фыням.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

цеплыня́ ж

1. фіз Wärme f -;

адзі́нка цеплыні́ Wärmeeinheit f -, -en; Kaloríe f -, -í¦en;

2. перан (дабрыня, сардэчнасць) Wärme f -, Hérzlichkeit f -, Fréundschaftlichkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ачко́, ‑а; Р мн. ‑оў; н.

1. Значок на ігральнай карце ці косці, які абазначае яе вартасць у гульні.

2. Адзінка падліку выйгрышаў у спаборніцтвах, спартыўных гульнях. Набраць найбольшую колькасць ачкоў.

3. Від азартнай карцёжнай гульні. Па абрыўках слоў Сіпак здагадаўся, што паліцаі іграюць у ачко. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́дуль, ‑я, м.

1. У тэхніцы — назва некаторых каэфіцыентаў. Модуль пругкасці.

2. У матэматыцы — лік, на які трэба памножыць лагарыфм адной сістэмы, каб атрымаць лагарыфм другой сістэмы.

3. У будаўнічай справе і архітэктуры — умоўная адзінка даўжыні, якая ўжываецца для каардынацыі памераў будоў, збудаванняў і іх частак.

[Фр. module, ад лац. modulus — мера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)