фарэ́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Тое, што і стронга.

|| прым. фарэ́левы, -ая, -ае і фарэ́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фаса́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Пярэдняя галоўная частка будынка, што выходзіць на вуліцу.

|| прым. фаса́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

філія́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аддзяленне буйнога прадпрыемства, якой-н. установы ці арганізацыі.

Ф. банка.

|| прым. філія́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фірн, -у, м. (спец.).

Буйназярністы снег, які ўтвараецца ў гарах у выніку частага вымярзання і адтайвання.

|| прым. фі́рнавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флянс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Адно каліва расады.

Флянсы капусты.

2. Бакавы парастак, пасынак.

|| прым. фля́нсавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фуксі́н, -у, м. (спец.).

Ярка-чырвоная анілінавая фарба, якая выкарыстоўваецца для фарбавання паперы, скуры і інш.

|| прым. фуксі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ха́кі.

1. прым., нязм. Шаравата-зялёны.

Гімнасцёрка колеру х.

2. нескл., н. Тканіна або адзенне такога колеру.

Апранацца ў х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

халадні́к, -у́, м.

Халодная страва з бацвіння ці шчаўя, запраўленая пакрышаным агурком, цыбуляй, яйцом і смятанай.

|| прым. халаднікóвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

халу́й, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

1. Слуга, лакей (гіст.).

2. перан. Падхалім (пагард.).

|| прым. халу́йскі, -ая, -ае.

Халуйская паслужлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ха́нты, нескл., м. і ж.

Угорскі народ, які жыве на поўначы Заходняй Сібіры.

|| прым. ха́нты, нязм. і ханты́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)