Verbum

балала́ечнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Музыкант, які іграе на балалайцы, або майстар, што робіць балалайкі.

банда́рны, -ая, -ае.

Які адносіцца да вырабу драўлянага посуду (бочак, дзежак, цэбраў і пад.).

Бандарная майстэрня.

баязлі́вы, -ая, -ае.

Які ўсяго баіцца, нясмелы, палахлівы.

Б. чалавек.

Б. позірк.

|| наз. баязлі́васць, -і, ж.

безадно́сны, -ая, -ае.

Які захоўвае сваё значэнне пры любых умовах; нязменны, абсалютны.

|| наз. безадно́снасць, -і, ж.

безадры́ўны, -ая, -ае.

Які адбываецца без адрыву ад асноўнай дзейнасці.

Безадрыўная вучоба.

|| наз. безадры́ўнасць, -і, ж.

безгаспада́рлівы, -ая, -ае.

Які не ўмее разумна весці гаспадарку; неэканомны.

Б. кіраўнік.

|| наз. безгаспада́рлівасць, -і, ж.

бездаро́жны, -ая, -ае.

Які не мае праезных або добраўпарадкаваных дарог.

Бездарожная тайга.

|| наз. бездаро́жжа, -а, н.

беспрадме́тны, -ая, -ае.

Які не мае пэўнай мэты; без зместу.

Беспрадметныя спрэчкі.

|| наз. беспрадме́тнасць, -і, ж.

беспрэцэдэ́нтны, -ая, -ае.

Які не мае прэцэдэнту, прыкладу ў мінулым.

Б. выпадак.

|| наз. беспрэцэдэ́нтнасць, -і, ж.

біч², -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек, які не мае месца жыхарства і пэўных заняткаў.