◎ Падча́пісты ’худы’ (КЭС, карэл.). Ад пад чапіць < ча‑ паць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Піджа́к ’пінжак’ (Бяльк.) — пад уплывам рус. мовы. Да пінжа́к (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
osłona
osłon|a
ж.
1. прыкрыццё; покрыва;
pod ~ą nocy — пад покрывам ночы;
2. вайск. заслон;
3. тэх. кажух;
4. эл. экран
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
straż
м. ахова; варта;
straż ogniowa — пажарная каманда;
straż przednia — авангард;
straż tylna — ар’ергард;
na ~y — на варце;
pod ~ą — пад вартай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wrażenie
н.
1. уражанне;
sprawiać wrażenie — рабіць (выклікаць) уражанне;
być pod ~m — знаходзіцца пад уражаннем;
odnosić ~e — мець уражанне;
2. адчуванне; успрыманне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
pokład, ~u
м.
1. геал. пласт; слой; паклад;
2. палуба;
na ~zie — на палубе;
pokład górny — верхняя палуба;
pod ~em — пад палубай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
głęboko
глыбока;
górnicy zeszli pod ziemię głęboko na pięćset metrów — гарнякі спусціліся пад зямлю на глыбіню пяцьсот метраў;
głęboko mrożony — глыбокай замарозкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
знаха́р, ‑а, м.
Лекар-самавучка, які карыстаецца ўласнымі спосабамі лячэння: замовамі, травамі і пад.; шаптун. — Дзякаваць божаньку, як толькі знахар даў мне лякарства, дык як рукой зняло — другім чалавекам Сымон зрабіўся. Бядуля. І тут я ўспомніў пра сваё дзяцінства Пад цёмнай саламянаю страхою, З шаптухамі, панамі, знахарамі. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ва́лік, ‑а, м.
1. Памянш. да вал (у 4 знач.). Тут размяшчаўся цэлы друкарскі камбінат, які выпускаў сотні тысяч экземпляраў газет, часопісаў, кніг, брашур, і яны суцэльным патокам плылі з-пад валікаў ратацый. Хадкевіч.
2. Прадаўгаватая цыліндрычнай формы падушка канапы, тахты і пад.
3. Адна з частак жаночай прычоскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абды́мкі, ‑аў; адз. няма.
Ахопліванне рукамі каго‑н. (выказваючы пачуцці радасці, замілавання і пад.). Людзі кінуліся да Васіля Іванавіча, ледзь не заціснулі.. у абдымках, падхапілі на рукі. Лынькоў.
•••
З распасцёртымі абдымкамі — з радасцю, прыветна (сустрэць, прыняць і пад.).
Кідацца (кінуцца) у абдымкі гл. кінуцца.
Схапіць у абдымкі гл. схапіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)