аргаты́зм, ‑а, м.

Слова, якое запазычана літаратурнай мовай з якога‑н. арго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беларусі́зм, ‑а, м.

Слова або выраз, запазычаны якой‑н. мовай з беларускай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вульгары́зм, ‑а, м.

Грубае, вульгарназ слова ці выраз, ужыты ў літаратурнай мове.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднасло́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з аднаго слова. Аднаслоўная каманда. Аднаслоўны адказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарго́нны, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы жаргону, узяты з яго. Жаргоннае слова. Жаргонны зварот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інварыя́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца, характарызуецца інварыянтнасцю. Інварыянтнае значэнне слова. Інварыянтныя сувязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латыні́зм, ‑а, м.

Слова ці моўны зварот, якія запазычаны з лацінскай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

называ́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да называння. Называльная функцыя слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненаціскны́, ‑ая, ‑ое.

Які не мае на сабе націску. Ненаціскны склад слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзя́чны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які выражае падзяку, удзячнасць. Падзячнае слова. Падзячнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)