до́йлід, ‑а, М ‑дзе, м.

Спецыяліст у галіне дойлідства; архітэктар. Шчодрая думка беларускіх дойлідаў рассыпала па нашай зямлі шматлікія помнікі багатай культуры, якія сваёю мастацкаю вартасцю і нацыянальным характарам архітэктуры стаяць у шэрагу лепшых гістарычных помнікаў свету. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

degradation

[,degrəˈdeɪʃən]

n.

1) паніжэ́ньне, прыніжэ́ньне n. (мара́льнае)

to live in degradation — жыць у прыніжэ́ньні

2) асла́бленьне n. (здаро́ўя); дэграда́цыя f.; заняпа́д -у m. (культу́ры)

3) Geol. дэграда́цыя f. (гле́бы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кінематагра́фія

(ад гр. kinema, -atos = рух + -графія)

галіна культуры і прамысловасці, якая выпускае кінафільмы і паказвае гледачам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

некульту́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца на нізкім узроўні культуры, адсталы.

2. Які не мае культурных звычак; грубы. Некультурны чалавек. // Які не адпавядае правілам паводзін культурных людзей. Некультурныя звычкі.

3. Спец. Які не разводзіцца чалавекам; дзікі, не акультураны чалавекам (аб раслінах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упа́рціцца, ‑рчуся, ‑рцішся, ‑рціцца; незак.

Праяўляць упартасць, быць упартым. [Ганька] таксама тупацела нагамі, калі Джэк упарціўся і не хацеў больш танцаваць з Джэмай. Васілевіч. Цяпер не толькі моладзь, але і старыя бавяць свой вольны час у палацы культуры. Адна Зося ўпарцілася. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падму́рак м. буд. Fundamént n -(e)s, -e; перан. Básis f -, Básen, Grúndlage f -, -n;

падму́рак старажы́тнай культу́ры die Grúndlage der álten Kultúr

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аграсфе́ра

(ад агра- + сфера)

частка біясферы, якую складаюць культурныя расліны, свойскія жывёлы і падрыхтаваная пад сельскагаспадарчыя культуры глеба.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

латыніза́цыя

(ад п.-лац. latinizare = латынізаваць)

1) увод лацінскай мовы і лацінскай культуры;

2) пераход на лацінскі алфавіт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

монакульту́ра

(ад мона- + культура)

вырошчванне на працягу многіх гадоў адной і той жа сельскагаспадарчай культуры на адным полі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

раманіза́цыя

(ад лац. romanus = рымскі)

навязванне лацінскай мовы і рымскай культуры народам, якія падпалі пад уладу Стараж. Рыма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)