начаса́ць¹, -чашу́, -чэ́шаш, -чэ́ша; -чашы́; -часа́ны, зак.

1. чаго. Атрымаць часаннем¹ у якой-н. колькасці.

Н. ільну.

2. што. Зачасаць валасы на лоб, вушы, скроні, а таксама ўзбіць валасы для прычоскі.

|| незак. начэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разрасці́ся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -расце́цца; разро́сся, -расла́ся, -ло́ся; зак.

1. У выніку росту стаць большым, гусцейшым.

Расада разраслася.

2. Стаць большым па велічыні, па колькасці.

Горад разросся.

Штаты інстытута разрасліся.

|| незак. разраста́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́лькасць, ‑і, ж.

1. Лік, велічыня, аб’ём, маса. Вялікая колькасць. Колькасць кніг. Павелічэнне колькасці ападкаў.

2. Філасофская катэгорыя, якая памагае пазнанню адлюстроўваць прадметы і з’явы навакольнага свету з боку аб’ёму, ліку, ступені развіцця, тэмпаў змянення і інш. (выкарыстоўваецца ва ўзаемадзеянні з катэгорыяй якасці). Пераход колькасці ў якасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назбіра́ць

1. (сабраць у нейкай колькасці) sámmeln vt, versámmeln vt;

2. (назапасіць) ánsammeln vt, ánhäufen vt, áufhäufen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разве́сціся

1. юрыд. (скасаваць шлюб) sich trénnen, sich schéiden lássen*;

2. (узнікнуць, напладзіцца ў вялікай колькасці) sich verméhren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пакрысе́ прысл.

1. (патроху, у невялікай колькасці) ein wénig, ein bíss¦chen;

2. (паступова, павольна) allmählich, nach und nach

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

навыбіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Выбіць у вялікай колькасці. Навыбіваць кліноў. Навыбіваць медалёў. Навыбіваць чэкаў. Навыбіваць калдобін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навывалака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Выцягнуць волакам адкуль‑н. у вялікай колькасці. Навывалакаць бярвення з ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наздава́ць, ‑здай, ‑здаеш, ‑здае; ‑здаём, ‑здаяце; зак., чаго.

Разм. Здаць у якой‑н. колькасці. Наздаваць рэчаў ва ўтыльсыравіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панавалака́цца, ‑аецца; зак.

Разм. пагард. Навалачыся куды‑н. у вялікай колькасці. [Немцы] панавалакаліся, як плойма, на пакуту людзям. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)