Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вучо́насць, ‑і, ж.
Валоданне вялікімі ведамі; высокая адукаванасць. Чалавек вялікай вучонасці. □ — Нам з.. вучонасці [Леванка], хлеба не есці! — сядлаючы белакапытага каня, прамовіў Кастрыца.Стаховіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гіт, ‑у, М гіце, м.
Прабег каня на кароткую адлегласць (у конна-рысістым спорце).
•••
Мёртвы гіт — прыход коней да фінішу з аднолькавай скорасцю.
[Англ. heat.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запра́ўскі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Сапраўдны, з усімі якасцямі, уласцівымі пэўнай катэгорыі асоб, прадметаў. [Жданкевіч] прышпорыў каня і пад’ехаў да палісадніка, як запраўскі кавалерыст.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скурадзёр, ‑а, м.
Разм. Тое, што і скуралуп. [Бабка:] — Скурадзёр, мая ўнучачка, гэта такі чалавек, які здзірае скуру з забітага каня ці каровы...Каліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ядло́ўцавы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і ядлаўцовы. Мільгалі ў вачах хвойкі, ядлоўцавыя кусты, чарнічнік. А бацька сцёбаў і сцёбаў каня лейцамі.Далідовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пры́са, пры́за, мн. л. пры́сы, пры́зы, пры́скі ’непакрытая шэрсцю частка пысы ў каровы, каня’ (ТС; брэсц., малар., драг., пін., лельч., хойн., ЛА, 1), пры́сы ’вусы; вусы ў жывёл’ (Клім., Сл. Брэс.). Кантамінацыя пыса і *прыск < польск.prysk ’пыса ў каня’. Апошняе ад pryskać ’пырскаць’ (Брукнер, 440). Прасл.*prys‑ ’морда’ (ЕСУМ, 5, 576) роднаснае літ.prusnà (звычайна мн. л. prùsnos) ’морда (каровы, каня, авечкі)’, лат.prusnas ’губы, рот’, прус. Р. скл. адз. л. prusnas ’твар’, звязанымі чаргаваннем з літ.prausti ’мыць, умываць’ (Непакупны, Связи, 46–47).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Напы́цца: Торбу конскую ў нас яшчэ напыццай называюць (светлаг., Мат. Гом.). Да пыса, пыца ’морда каня’.