узвыша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. гл. узвысіцца.

2. Пра што-н. высокае: стаяць, знаходзіцца дзе-н., вылучаючыся сярод чаго-н. сваёй вышынёй; высіцца.

Уздоўж набярэжнай узвышаліся будынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сусе́дства н Náchbarschaft f -;

які́ знахо́дзіцца ў сусе́дстве nächstliegend;

жыць па сусе́дстве in der Náchbarschaft [in der Nähe] wóhnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ГІПЕР...

(ад грэч. hyper над, звыш),

прыстаўка, што абазначае: які знаходзіцца наверсе, перавышае норму, напр., гіпергенез, гіпертанія.

т. 5, с. 255

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Раху́масць (раху́мосць) ’кожная рэч, якая знаходзіцца на ўліку’ (Нас.), сюды ж рахо́мы ’які мае каштоўнасць, вартасць; які знаходзіцца на ўліку’ (Нас.). Мясцовае ўтварэнне ад рахаваць (гл.) па ўзору рухо́мы, рухо́масць (гл.), да якіх была набліжана і фанетыка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны на акне, каля акна. Нааконная разьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагалёначны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на галёнцы, накладваецца на галёнку. Нагалёначныя шчыткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагры́жнік, ‑а, м.

Павязка, якая сцягвае і падтрымлівае месца, дзе знаходзіцца грыжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надабало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны над абалонай (у 1 знач.); надпоймавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надбярэ́жны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны вышэй берага, пад берагам. Надбярэжныя ўзгоркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надгло́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца вышэй глоткі, гартані і стрававода. Надглотачны вузел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)