надгло́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца вышэй глоткі, гартані і стрававода. Надглотачны вузел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надгру́дны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны над грудзьмі, вышэй грудзей. Надгрудныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзо́рны, ‑ая, ‑ае.

У паэтычных вобразах — які знаходзіцца вышэй зорак. Надзорны свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надключы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца, размешчаны над ключыцай (ключыцамі). Надключычная ўпадзіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надпо́ймавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца над поймай, вышэй поймы. Надпоймавая тэраса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надрадко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, змешчаны над радком. Надрадковыя знакі. Надрадковы запіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падаконніка, які знаходзіцца пад акном.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбярэ́жны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў вадзе ля самага берага. Дадбярэжны чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падво́чнічны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца пад вачніцамі, ніжэй вачніц. Падвочнічныя залозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгле́ба, ‑ы, ж.

Грунт, які знаходзіцца пад верхнім пластом зямлі, пад глебай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)